بررسی توانایی HI-6 در مهار یا برگرداندن اثر پاراکسون بر روی پاسخ انقباضی عضله دوسر گردن جوجه به تحریک الکتریکی

یکی از آثار سمی ارگانوفسفره ها فلج عضلات اسکلتی است که در نهایت باعث مرگ می شود. اکسایم ها تقریبا تنها آنتی دوت های شناخته شده برای جلوگیری یا برگرداندن اثرات سمی ارگانوفسفره ها بر روی عضلات اسکلتی می باشد. در این مطالعه اثرات احتمالی غلظت های مختلف اکسایم نسبتا جدید HI-6 در پیشگیری یا برگرداندن تغییرات ایجاد شده توسط پاراکسون در عضلات اسکلتی بر روی بافت عصب-عضله دو سر گردن جوجه بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی می باشد.برای این منظور عصب حرکتی عضله گردن جوجه با فرکانس 1/0 هرتز و مدت زمان پالس 2/0 میلی ثانیه (با ولتاژی بالاتر از ولتاژ مورد نیاز برای ایجاد حداکثر پاسخ) برای تولید تکانه های انقباضی منفرد تحریک شده و پاسخ های انقباضی بصورت ایزوتونیک توسط فیزیوگراف (نارکو) ثبت گردید. با توجه به یافته های قبلی، غلظت 1/0 میکرومولار پاراکسون که قدرت انقباضی عضله را بیش از دو برابر افزایش می داد، مورد استفاده قرار گرفت. سپس اثر غلظت های مختلف HI-6 برای مهار یا برگرداندن اثر پاراکسون مورد بررسی قرار گرفت.
HI-6 با غلظت 1000 میکرومولار تقریبا تمام اثرات پاراکسون (اگر قبل، همرا و یا بعد از پاراکسون به محیط بافت اضافه شود) را خنثی کرده و یا از آن جلوگیری می کند. غلظت های 30، 100 و 300 میکرومولار HI-6 بترتیب 2 5، 50 و 75 درصد از اثرات پاراکسون را برگردانده یا مهار می کند. غلظت 10 میکرومولار HI-6 اثر قابل ملاحظه ای نداشت. HI-6 با غلظت 1000 میکرومولار به تنهایی 20 % اندازه تویچ ها را نسبت به کنترل کاهش می دهد.
در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که HI-6 در مقادیر بکار برده شده می تواند بعنوان آنتی دوت پاراکسون بکار برود، هر چند که در غلظت های بالاتر ممکن است اثرات دیگری نشان دهد.