بررسی الگوی مصرف منطقی داروی فنی توئین براساس شاخص های فارماکوکینتیک در بیماران با ترومای سر

فنی توئین یک داروی ضد تشنج است که باعث پایدار نمودن غشاء های عصبی شده و انتشار حملات تشنجی را از طریق افزایش خروج و یا کاهش ورود یونهای سدیم از غشاء سلول محدود می سازد.باتوجه به فارماکوکینتیک خاص این دارو و ارتباط مهمی که غلظت آزاد دارو با سطح خونی آلبومین دارد و به جهت تغییراتی که در میزان آلبومین سرم در بیماران با ترومای سر بوجود می آید توجه به تغییرات فارماکوکینتیک و تنظیم دوز دارو در این بیماران اهمیت پیدا می کند. در این تحقیق 83 بیمار 18 تا50 ساله که همگی دچار ترومای سر شده و در بخش ICU بستری بودند، وارد مطالعه شدند.از این بیماران که داروی فنی توئین را براساس دستور پزشک معالج دریافت میکردند نمونه خونی در زمانهای مشخص اخذ میشد وسپس غلظت خونی فنی توئین بروش FPIA (Fluorescense Polarization Immunoassay technique) اندازه گیری شده و براساس محاسبات فارماکوکینتیک جمعیتی (population pharmacokinetic) دوز دریافتی فنی توئین برای هر بیمار محاسبه و با دوز تجویز شده در بخش مقایسه گردید0 بین دوزهای نگهدارنده محاسبه شده بر اساس غلظت های پیک و تراف و محاسبات فارماکوکینتیک با دوز تجویز شده در بخش برای هر بیمار اختلاف معنی داری مشاهده می شود(p<0/001).همچنین بین متوسط Vmax (ماکزیمم سرعت متابولیسم دارو)در بیماران مورد مطالعه با متوسط Vmax گزارش شده بر اساس سایر مقالات و در سایر نژادهااختلاف معنی داری مشاهده می شود (P<0/05). از مطالعه حاضر، چنین نتیجه گیری می شود که در اکثر موارد (71%)بدلیل تغییرات فارماکوکینتیکی در این بیماران، غلظت خونی فنی توئین خارج از محدوده درمانی می باشد و با توجه به متوسط Vmax در جمعیت مورد بررسی، اندازه گیری سطح خونی فنی توئین و بخصوص پارامترهای فارماکوکینتیکی نظیر Vmax و اصلاح دوز درمانی براساس این پارامترها یک ضرورت کلینیکی می باشد.