لیشمانیوز جلدی در جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران طی سال های 67-1359

لیشمانیوز جلدی عفونت ناشی از تک یاخته ای است که آن را لیشمانیا می نامند. لیشمانیوز یکی از بیماری های اصلی منتقله توسط بند پایان در جهان می باشد. که می تواند در اثر نیش پشه خاکی به انسان انتقال یابد. لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های عفونی در زمان جنگ تحمیلی برای رزمندگان به حساب می آمد، که به علت فعالیت در مناطق اندمیک بیماری که عمدتا در مناطق جنوب غربی کشور متمرکز بود. نیرو های نظامی به لحاظ فعالیت در مناطق اندمیک مستعد آلودگی به بیماری فوق قرار دارند. لذا اقدامات بهداشتی تلفیقی برای پیشگیری از این مشکل الزامی است. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بیماری در طی هشت سال جنگ تحمیلی می باشد.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی که طی سال های 1359- 1367 انجام گردیده، داده های مربوط به 13829 در نرم افزار 5/11- SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. به علاوه باآمارهای دیگر سازمان های کشوری نیز مورد ارزیابی،مقایسه قرارگرفت.
مطالعه حاضر نشان می دهد که بیماری لیشمانیوز جلدی دراستان های مستقر در مناطق جنگی به ویژه خوزستان با تعداد 35275 مورد از شیوع بالایی برخوردار بوده است ضمن اینکه بیماری در استان آذربایجان غربی با142 مورد کمترین میزان شیوع را داشته است. ناگفته نماند که در طی سالهای جنگ بیماری لیشمانیوز جلدی دراستان های اردبیل و قم و... به هیچ وجه شیوع نداشته است.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که بیماری لیشمانیوز جلدی یکی از مشکلات بهداشتی سال های جنگ تحمیلی محسوب می شده است و اقدامات بهداشتی برای کنترل بیماری کافی ویا عملی نبوده است و لذا لازم است جهت مهار بیماری با استفاده از دانش روز همانند لیشمانیز اسیون استاندارد شده، توجه کافی صورت گیرد.