اثر تغذیه ای سطوح مختلف اسید استیک، پروبیوتیک و آنتی بیوتیک بر عملکرد زنبور عسل

در این آزمایش اثرات تغذیه ای سطوح مختلف اسید استیک 5% (10، 20 و30 گرم در لیتر)، پروبیوتیک (1/0، 2/0 و3/0گرم در لیتر)، آنتی بیوتیک نئومایسین 20% (1/0، 2/0 و 3/0گرم در لیتر) و اکسی تتراسیکلین 20% (1/0، 2/0 و 3/0گرم در لیتر) به همراه شربت شکر بر عملکرد زنبور عسل (Apis mellifera L.) مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشها با 14 تیمار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مرحله صحرا انجام شد. نتایج پس از 105 روز از شروع تغذیه نشان داد که بیشترین مقدار جمعیت زنبور بالغ (6142 سانتی متر مربع) و پرورش نوزاد (95/4452 سانتی متر مربع) به ترتیب مربوط به تیمار 3/0 گرم اکسی تتراسیکلین و تیمار20 گرم اسید استیک بود (01/0>P).کمترین مقدار جمعیت زنبور بالغ (92/1120 سانتی متر مربع) و پرورش نوزاد (47/1274 سانتی متر مربع) مربوط به تیمار شربت عسل بود (01/0>P). استفاده از تیمار 3/0گرم پروبیوتیک باعث تولید بیشتر مقدارعسل (19654 سانتی متر مربع) و شربت عسل باعث تولید کمترین مقدار عسل (12834 سانتی متر مربع) شد(01/0>P). بیشترین مقدار موم بافی مربوط به سطوح مختلف اکسی تتراسیکلین (25/23800 سانتی متر مربع) وکمترین مقدار مربوط به تیمار شربت عسل (66/16291 سانتی متر مربع) بود (01/0>P). همچنین اثر تغذیه ای سطوح مختلف تیمارهای آزمایشی در افزایش وزن خالص کلنی ها از لحاظ آماری معنی دار شد (01/0>P). تیمار 2/0 گرم پروبیوتیک و تیمار 3/0 گرم نئومایسین به ترتیب بیشترین (56/41 کیلوگرم) و کمترین (67/25 کیلوگرم) افزایش وزن را نشان دادند. در پایان نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از اسید استیک، پروبیوتیک و آنتی بیوتیک اکسی تتراسیکلین (به عنوان محرک رشد) در تغذیه زنبور عسل می تواند اثرات سودمندی بر عملکرد زنبور عسل داشته باشد.