بررسی تاثیر افزایش آدنوزین مونوفسفات حلقوی درون سلولی در القای نورون زایی بن یاخته های جنینی انسان

مطالعه اثر افزایش آدنوزین مونوفسفات حلقوی (cAMP) ایجاد شده توسط دو فاکتور القائی 3 ایزوبوتیل متیل گزانتین (IBMX) و دی بوتیریل آدنوزین مونوفسفات حلقوی (db-cAMP) بر تمایز بن یاخته های جنینی انسان به سلولهای عصبی. در این مطالعه از کلونی های سلولهای بنیادی جنینی انسان (رویان H1) برای تولید سلولهای عصبی استفاده شد. به این منظور اجسام شبه جنینی (Embryoid body) با به کارگیری قطعاتی از کلونی های جنینی انسان ساخته و به مدت 6 روز تحت تیمار با استفاده از (1) (4- 10× 5 مولار) IBMX و (9- 10 مولار) db-cAMP یا (2) (6- 10 مولار) رتینوئیک اسید (RA) و (3) تیمار همزمان (IBMX+db-cAMP+RA) و(4) کنترل قرارگرفتند. سپس اجسام شبه جنینی تیمار شده به صورت منفرد درمحیط کشت Neuro basal کشت شدند.
به منظور بررسی بازده عصب زایی تیمارهای انجام شده، علاوه بربررسی های مورفولوژیکی از روش ایمونوسیتوشیمی بابکار گیری آنتی بادی های ویژه سلولهای عصبی بالغ مانند سیناپتوفیزین، نوروفیلامنت پروتئین –سنگین، بتا توبولین- III، MAP-2 (Microtubule Associated Protein)و (Glial Fibrilary Acidic Protein)GFAP استفاده شد. همچنین برای بررسی کمی بیان ژن های درگیر در فرآیندعصب زایی واکنش نیمه کمی RT-PCR انجام شد.
در بررسی های مورفولوژیکی، آغاز مهاجرت ساختارهای استطاله های عصبی در روز(4+6+4) مشاهده شد. مطالعات ایمونوسیتوشیمی با استفاده از آنتی بادی های مذکور آنتی ژنهای شاخص عصبی نشان داد که سلولهای تمایز یافته شامل سلولهای عصبی بالغ همچون نورون و آستروسیت می باشند.
ارزیابی بیان پروفایل ژن های درگیر در نورون زایی نشان داد ژن های سیناپتوفیزین، Hash1، گیرنده βآدرنرژیک و گیرنده استیل کولین که در گروه اجسام شبه جنینی خاموش بوده اند پس از تیمار بیان آنها مشاهده شد. بررسی کمی بیان ژن های شاخص نورون های بالغ افزایش معنی دار گیرنده رتینوئیک اسید و سیناپتوفیزین و نوروفیلامنت پروتئین –متوسط وگیرنده β- آدرنرژیک را در طول زمان تمایز از روز) 4+4(تا)16+6+4(با استفاده از تیمار نشان داد که این افزایش بیان، در گروه های القاء شده با cAMP نسبت به دیگر گروه ها (RA و کنترل) بیشتر بوده است(حداقل 05/0(p<. مشاهدات مورفولوژیکی و نتایج ایمونوسیتوشیمی و RT- PCR نیمه کمی نشان داد که cAMPمی تواند به عنوان یک القاء کننده عصبی در بن یاخته های جنینی انسانی باشد.