بررسی عوامل مؤثر بر رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، 1385

اعضای هیات علمی از ارکان اساسی درون داد در سیستم آموزش می باشند، از این رو شناخت دقیق عوامل مؤثر در رضایت شغلی ایشان اهمیت اساسی دارد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی مازندران در سال 1385 صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی مقطعی، کلیه اعضای هیات علمی (پیمانی و رسمی) دانشکده پزشکی (135 نفر) به عنوان نمونه پژوهش، پرسشنامه سنجش عوامل مؤثر در رضایت شغلی بر اساس نظریه هرزبرگ (Herzberg) را تکمیل کردند. این پرسشنامه حاوی اطلاعات زمینه ای و 40 عامل در 11 حیطه بر اساس درجه بندی لیکرت 4 گزینه ای بود.
106 نفر از اعضای هیات علمی در مطالعه شرکت نمودند (میزان پاسخ 5/87 درصد). از نظر تحصیلات بیشترین درصد، متخصص یا فوق تخصص و از نظر مرتبه علمی بیشترین درصد، استادیار (5/73 درصد) بودند. بیشترین میانگین (انحراف معیار±) نمره عوامل مؤثر بر رضایت شغلی شامل حیطه های حقوق و دستمزد 81/3 (61/0±)، شرایط محیط کار 72/3 (75/0±) و موقعیت شغلی 3/3 (81/0±) و کمترین میانگین (انحراف معیار±) نمره عوامل مربوط به نحوه سرپرستی و نظارت 91/1 (63/0±)، شناخت و قدردانی 2 (74/0±) و ارتباطات 02/2 (85/0±) بودند. اساتید علوم پایه به طور معنی داری به عوامل حقوق و دستمزد، امنیت شغلی، شرایط محیط کار، نحوه سرپرستی و نظارت مسئولین، شناخت و قدردانی و ماهیت کار و دانشیاران به خط و مشی محیط و مسؤولیت شغلی اهمیت بیشتری می دادند..
نتایج نشان داد که عوامل بیرونی شامل حقوق ودستمزد و شرایط محیط کار مؤثرترین عوامل در رضایت شغلی بودند و عوامل مربوط به موقعیت سازمانی (ارتباطات و نحوه سرپرستی مسؤولین) اهمیت کمتری داشتند. این یافته ها کمرنگ بودن تفکر تیمی و سازمانی و غلبه منافع فردی را در رضایت شغلی نشان میدهد که باید در جهت تغییر نگرش اعضای هیات علمی تدابیر مناسب اندیشیده شود.