بررسی کاربرد برخی دروس دانشگاهی رشته پرستاری در کار بالین از دیدگاه پرسنل طرح شاغل در بیمارستان های منتخب شهر اصفهان

پرستاری ترکیبی از علم و هنر است و بایستی تمامی آموزش های نظری و بالینی آن بر ترکیب این دو جنبه تاکید داشته باشند ولی در عمل فاصله بین آنچه درکلاس درس آموخته می شود و آن چیزی که در بالین به کار گرفته می شود بسیار زیاد است، لذا در این پژوهش کاربرد برخی دروس دانشگاهی رشته پرستاری در کار بالین از دیدگاه پرستاران طرحی مورد بررسی قرار گرفت.
در این پژوهش توصیفی تحلیلی از بین بیمارستان های شهر اصفهان 6 بیمارستان به صورت تصادفی انتخاب شد و تمامی پرستاران طرحی آنها که مجموعا 78 نفر را شامل می شدند توسط پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بخش نظر سنجی مرتبط با کاربرد دروس در کار بالینی، مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که بیشتر پرستاران مورد مطالعه، مونث (6/84 درصد)، فارغ التحصیل دانشگاه های آزاد (1/64 درصد) و با سابقه کار بین 12-6 ماه (4/47 درصد) بوده و در بخش اورژانس کار می کردند (5/20 درصد). در مجموع بیشترین میانگین (انحراف معیار±) کاربرد دروس مربوط به دروس داخلی جراحی 68/34 (43/2 ±) و کم ترین آن مربوط به پرستاری مادران و نوزادان 58/11 (34/4 ±) بود. در مقایسه میانگین کاربرد دروس مختلف تفاوت آماری معنی داری بین میانگین ها مشاهده نشد، که این مسئله با توجه به جنس نیز صادق بود ولی افزایش سابقه کار، کاهش میانگین نمره کاربرد بالینی دروس پرستاری بهداشت جامعه و پرستاری بیماری های روان پزشکی را نشان می داد (به ترتیب 025/0=P، 04/0=P) و دروس پرستاری داخلی- جراحی و بهداشت مادران و نوزادان از دیدگاه فارغ االتحصیلان دانشگاه های آزاد کاربرد بیشتری درکار بالین داشتند (به ترتیب 03/0=P، 016/0=P).
با توجه به نتایج این مطالعه و نتایج مطالعات انجام شده قبلی به نظر می رسد که شکاف تئوری- عمل قابل توجهی در حرفه پرستاری وجود دارد و لذا بایستی این فاصله با تغییراتی در سر فصل دروس و یا شیوه برنامه ریزی دروس پرستاری، رفع گردد.