نقش گیرنده آلفا دو ادرنرژیک محیطی بر درد تونیک در مراحل مختلف سیکل استروس در موش صحرایی

فرض بر این است که استروژن و پروژسترون حس درد را تعدیل می کنند. با وجود این، نقش واقعی هورمونهای استروئیدی بر درد هنوز به خوبی شناخته نشده است. غلظت پلاسمایی این هورمون ها در ضمن سیکل استروس متغیر است. از طرفی به نقش گیرنده های آلفادو ادرنرژیک بر درد تونیک اشاره شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آگونیست و آنتاگونیست گیرنده آلفا دو ادرنرژیک بر حساسیت به درد تونیک در تمام مراحل مختلف سیکل استروس در موش صحرایی ماده است.

طی یک مطالعه تجربی گزیلازین به عنوان آگونیست گیرنده آلفادو با دوزهای 1و 3 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن و یوهمبین به عنوان آنتاگونیست گیرنده آلفادو با دوزهای 1 و 3 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی مورد استفاده قرار گرفت. موش های صحرایی با وزن تقریبی 200-180 گرم مورد استفاده قرار گرفت. آب و غذا آزادانه در اختیار حیوانات قرار گرفت. تست فرمالین به وسیله تزریق زیر جلدی 50 میکرولیتر فرمالین 5/2 درصد در پای عقبی انجام گرفت. تست فرمالین در تمام مراحل سیکل استروس به مدت 60 دقیقه انجام گرفت. حیوانات در چهار گروه کنترل، شاهد، دریافت کننده گزیلازین و دریافت کننده یوهمبین مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها به وسیله آنالیز واریانس مکرر و تست تشخیصی «توکی» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری 05/0< p در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که گزیلازین در تمام مراحل سیکل استروس به طور معنی داری (05/0< p) باعث کاهش حساسیت به درد شد، این اثر بی دردی گزیلازین در مرحله استروس سیکل استروس ماگزیمم و در مرحله مت استروس سیکل استروس مینیمم بود. یوهمبین در تمام مراحل سیکل استروس باعث افزایش حساسیت به درد شد، این پردردی در مرحله مت استروس سیکل استروس ماگزیمم و در مرحله استروس سیکل استروس مینیمم بود.

نتایج حاکی از آن است که سیستم آلفا دو ادرنرژیک به همراه استروئیدهای داخلی در حساسیت به درد اهمیت دارد.