بررسی طرح منطقی کردن سود تسهیلات بانکی

سرمایه گذاری از متغیرهای کلیدی اقتصاد است که رابطه منفی با نرخ بهره دارد. بر این اساس، از سوی نمایندگان مجلس طرح منطقی کردن سود تسهیلات بانکی جهت کاهش هزینه های تولید و بهبود سرمایه گذاری ارائه شده است. آنان با اتکا به پایه های نظری، بالابودن Spread بانکی و گزاف بودن هزینه های تجملی و غیرضرور بانک های تجاری کشور، معتقدند: می توان نرخ سود تسهیلات را بدون کم کردن نرخ سود سپرده ها کاهش داد و رشد اقتصادی را باعث شد.
در دهه 1970 با ارائه دیدگاه مکینون وشاو، ضعف های دوره سرکوب مالی روشن، و ضرورت سیاست های آزادسازی مالی طرح شد؛ اما تجارب دوگانه کشورهای اجراکننده این سیاست ها نشان داد که توفیق این سیاست ها منوط به تحقق پیش شرط های لازم است؛ بنابراین، طرح منطقی کردن سود بانکی، پایه های نظری محکمی ندارد؛ افزون بر این که در ایران، حساسیت سرمایه گذاری به نرخ سود بانکی به دلیل بی ثباتی سیاستی، بالابودن ریسک سرمایه گذاری، پایین است.
نهایت این که به نظر می رسد Spread بانکی ایران بالا است و ریشه های آن در مطالبات معوقه، نرخ بالای تورم، و بالابودن هزینه های بانکی است که جهت کاهش این سه متغیر باید سیاست های متناسب اتخاذ، و از اقدام های دستوری پرهیز شود.