بررسی میزان بروز خوردگی کلیه و عوامل مرتبط با آن در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد

مطالعه حاضر با توجه به شیوع عفونت ادراری و احتمال وجود خوردگی کلیوی (دیفکت) در این بیماران و لزوم پی گیری این موارد برای پاسخ به این سؤال که چه عواملی در به وجود آمدن خوردگی کلیوی در یک پیلونفریت حاد مؤثرند طراحی شد. این تحقیق روی مراجعین بیمارستان مفید طی 20 ماه انجام گرفت.
تحقیق با طراحی مقطعی (Cross-sectional) روی تمامی مبتلایان به عفونت ادراری تب دار با تشخیص قطعی انجام شد. پیلونفریت بر اساس یافته های کلینیکی و پاراکلینیکی استاندارد و خوردگی کلیه با استفاده از اسکن DMSA (که همگی در یک مرکز پزشکی هسته ای واحد انجام شده است) تشخیص داده شد. شیوع خوردگی در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با احتمال 95% برآورد شد و سمت کلیه، برگشت ادراری، سن، لکوسیت خون، ESR، سابقه عفونت ادراری، لکوسیت اوری به عنوان عوامل مرتبط بررسی و با آماره Chi-square مورد قضاوت قرار گرفت و OR آن محاسبه گردید.
طی مدت مطالعه 527 کودک مبتلا به عفونت ادراری که 163 نفر از این تعداد واجد شرایط بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 41 کلیه (6/12%) خوردگی کلیوی مشخص گردید. کودکان دارای خوردگی در مواجهه بیش تر با ریفلاکس ادراری، سن بالای 2 سال، ESR بالا و سابقه عفونت ادراری قبلی و لکوسیت بالا بودند (05/0> P).
به نظر می رسد انجام اسکن DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت جهت تعیین وجود خوردگی و پی گیری آن از جهت بروز اسکار ضروری می باشد، مخصوصا اگر عفونت ادراری با عوامل فوق الذکر همراه باشد