علل بستری طولانی مدت بیماران در اورژانس پر ازدحام در یک نمونه از بیمارستان های آموزشی در شهر تهران

در شرایط ایده آل، حداکثر مدت بستری بیماران در بخش اورژانس 6 ساعت است. بستری طولانی مدت بیماران، اثرات زیانباری روی کیفیت مراقبت بیمار، رضایتمندی وی و ایجاد ازدحام در اورژانس دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل بستری طولانی مدت بیماران، در یک نمونه از اورژانس پر ازدحام (overcrowded) در یک بیمارستان آموزشی چند تخصصی در شهر تهران انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی و آینده نگر، بیمارانی که بیش از 24 ساعت در اورژانس بیمارستان امام حسین(ع) از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از تاریخ اول آبان 1384 لغایت یک آذر 1384 بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند.
از 3630 بیمار مورد مطالعه، 93% پس از معاینه اولیه ترخیص شده و 222 نفر در اورژانس به مدت بیش از 24 ساعت ماندند. علت عدم بستری این بیماران عبارت بودند از: عدم وجود تخت خالی (68 نفر)، تحت نظر بودن بیمار توسط چند سرویس درمانی (21 نفر)، عدم تشخیص دقیق بیماری (33نفر)، احتمال بهبود در اورژانس (52 نفر)، ترک بیمار علی رغم توصیه پزشک (31بیمار) و بیماران رو به فوت که از آنان قطع امید شده بود (17بیمار).
بستری طولانی مدت بیماران در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی مشکلی بزرگ است که شایع ترین علل آن محدودیت تخت بستری، فقدان دستورالعمل واضح برای بستری بیماران رو به مرگ، تحت نظر بودن توسط چند سرویس و نبود یک تشخیص واضح می باشد. لذا راه حل های زیر شامل: 1) ایجاد بخش عقبه (Holding unit) 2) دادن اختیارات بیش تر به پزشک اورژانس جهت بستری 3) ایجاد قوانین از پیش تعیین شده (Guideline) 4) فعال کردن انتقال های بین بیمارستانی، پیشنهاد می گردد