تاثیر سن بهره برداری کلن های صنوبر و شرایط ساخت بر ویژگی های تخته فیبر نیمه سنگین

در این تحقیق با استفاده از سه کلن صنوبر (P.e.vernirubensis، P.e.costanzo، P.e.561.41) در دو سن 4 و 12 سالگی در سه زمان بخارزنی (5، 10 و 15 دقیقه) و سه زمان پرس (3، 4 و 5 دقیقه) و دو مقدار رزین (9 و 11 درصد) نسبت به ساخت تخته فیبر نیمه سنگین اقدام شد. میانگین طول و قطر الیاف کلنهای 4 و 12 ساله P.e.vernirubensis، P.e.costanzo، P.e.561.41 به ترتیب 751، 44/25 و 805، 76/25، 746، 23/25 و 899، 83/26 و 995، 23/29 و 902، 62/31 میکرون تعیین شد.
مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته، مقاومت چسبندگی داخلی و مقدار واکشیدگی ضخامتی تخته ها پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری بر اساس استانداردDIN تعیین شد.
به طورکلی افزایش زمان بخارزنی سبب کاهش ویژگی های خمشی و مقاومت چسبندگی داخلی تخته فیبرها شده است. همچنین با افزایش زمان پرس، مقاومت چسبندگی داخلی تخته ها بهبود یافته است. افزایش مصرف چسب سبب بهبود کلیه ویژگی های مقاومتی تخته فیبرها شده است. حداقل مقدار واکشیدگی ضخامتی نیز در زمان بخارزنی 15 دقیقه ملاحظه شد. این امر ناشی از کاهش خواص آبدوستی الیاف بوده است. ویژگی های خمشی و مقاومت چسبندگی داخلی تخته فیبرهای ساخته شده از کلنهای 4 ساله و 12 ساله با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. تاثیر سن بهره برداری فقط بر مقدار واکشیدگی ضخامتی معنی دار بوده، به طوری که تخته فیبرهای تهیه شده از کلنهای 4 ساله نسبت به 12 ساله از مقدار واکشیدگی ضخامتی کمتری برخوردار بودند