بررسی میزان شیوع و توزیع عوامل مساعد کننده هپاتیت C در بیماران همودیالیزی استان کرمانشاه (79-1378)

ویروس هپاتیت C از ویروس های تازه شناخته شده ای است که تمایل خاصی به درگیری مزمن کبد دارد.این هپاتیت شایع ترین علت هپاتیت ویروسی در بیماران دیالیزی بوده و از مهم ترین و شایع ترین علت هپاتیت مزمن،سیروز و کارسینوم کبد در این بیماران محسوب می گردد.مهم ترین عوامل خطرساز ابتلا به هپاتیت C در بیماران دیالیزی، سابقه ترانسفوزیون خون، طول مدت دیالیز و پیوند کلیه قبلی است، اما آنچه امروزه اهمیت بیشتری پیدا کرده است، انتقال بیمارستانی این هپاتیت در مراکز همودیالیزمی باشد.این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع و عوامل مساعد کننده هپاتیت C در بیماران همودیالیزی استان کرمانشاه انجام گردیده است. این مطالعه به صورت توصیفی، تحلیلی و به شیوه سرشماری روی تمامی جمعیت بیماران همودیالیزی استان (140 نفر) انجام شده است.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و روش آزمایشگاهی بوده است که برای کلیه نمونه ها آزمایش آنتی بادی ضدهپاتیت ویروسی C به روش الیزا نسل سوم انجام گرفت و همچنین پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات فردی و عوامل مساعدکننده تکمیل گردید. نتایج بدست آمده بوسیله آزمون های تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان شیوع هپاتیت ویروسیC در بیماران 4/26 درصد (37 نفر) بود که بین میزان سیوع عفونت و طول مدت دیالیز(001/0 < P)، سابقه ترانسفوزیون خون (01/0 < P)،پیوندکلیه قبلی 001/0 P<)، سابقه جراحی (005/0 P<) و رابطه مستقیم و معنا داری وجود داشت، ولی بین شیوع هپاتیت C و سایر عوامل خطرساز از جمله سن، جنس، سابقه اعتیاد (تزریقی)، واکسیناسیون هپاتیت B، جراحی دندان، سابقه خالکوبی و... ارتباط معنا داری وجود نداشت.
بحث: با توجه به آمار به دست آمده، شیوع عفونت هپاتیتC در بیماران همودیالیزی در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر در وضعیت مشابهی قرار دارد، اما در مقایسه با شیوع این عفونت در جامعه و کنار گذاشتن سایر عوامل خطر، نقش همودیالیز در ایجاد عفونت هپاتیت C در این گروه از افراد جامعه بسیار مهم جلوه کرده است.