مقایسه تاثیر فلوکونازول و کلوتریمازول در درمان ولوواژینیت کاندیدا آلبیکنس

واژینیت شایع ترین علت مراجعه زنان به درمانگاه های زنان برای درمان است و کاندیدیاز دومین عفونت شایع مهبل می باشد. با توجه به شیوع بیماری و تناقضات موجود در مورد تاثیر تک دوز فلوکونازول خوراکی و کلوتریمازول واژینال، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو داروی فلوکونازول و کلوتریمازول در درمان ولوواژینت های کاندیدا آلبیکنس در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1379 انجام گرفت.
پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی یک سوکور روی 70 بیمار در دو گروه فلوکونازول تک دوز خوراکی (35 نفر) و کلوتریمازول واژینال هفت شبه صورت پذیرفت. بیماران از نظر شکایات ترشح واژینال، خارش، درد هنگام مقاربت، درد زیر دل، سوزش واژینال، سوزش و تکرر ادرار و علایم: التهاب و قرمزی ولو، زخم یا ضایعات پوسچولو پاپولروولو و کشاله ران، التهاب و قرمزی کشاله ران، ترشح واژینال کاندیدیایی، التهاب و قرمزی واژن و درد و حساسیت آدنکس ها لام مستقیم و کشت قبل و بعداز درمان مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون مک نمار تداخل دو گروه و با آزمون کای دو بین دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
نتایج نشان داد که دو گروه از لحاظ میزان پاسخ درمانی (پاسخ بالینی به همراه پاسخ پاراکلینیکی) در ارزیابی 4 الی 7 روز پس از اتمام دوره درمان، تفاوت معنادار آماری در سطح اطمینان 95% نداشتند. تنها علامت ترشح واژینال کاندیدیایی بود که بعداز درمان در دو گروه اختلافی نزدیک سطح معناداری داشت که نیاز به بررسی با تعداد نمونه بیشتر دارد. البته در خصوص بعضی از شکایات و علایم به عنوان مثال درد زیردل، سوزش واژینال، سوزش و تکرر ادرار، التهاب و قرمزی ولو و واژن میزان درمان و نیز سرعت بهبود علایم و شکایات در گروه فلوکونازول از لحاظ عددی و با توجه به آزمون مک نمار بیش از گروه کلوتریمازول بود. نتیجه درمان مثبت 1/77% در گروه فلوکونازول و 2/74% در گروه کلوتریمازول بود. طبق نتایج آزمایشگاهی در 4/91% از گروه فلوکونازول و در 1/77% ازگروه کلوتریمازول کشت کاندیدا منفی شده بود. عوارض جانبی چشمگیر نبود و میزان پذیرش بیماران در گروه فلوکونازول 100% بود.
بحث: توصیه می شود ضمن تکرار آن به صورت گسترده تر در صورت تایید یافته های فوق از فلوکونازول تک دوز خوراکی که روشی مؤثر، آسان، ارزان و قابل قبول بیماران است، به جای کرم های واژینال کلوتریمازول استفاده شود و برای حل کامل مشکل تحقیقات تجربی با داروهای کتوکونازول و ایتراکونازول انجام گردد.