کار ویژه های دولت نبوی

بسیاری از اندیشمندان سیاسی، کارویژه اساسی نظام های سیاسی را برقراری نظم اجتماعی و ساماندهی مطالبات اعضای جامعه سیاسی، برای رسیدن به وضع مطلوب و سعادت آن اعضا می دانند. از آن جا که دولت مهم ترین منبع تدوین قواعد، اجرای تصمیمات و تخصیص ارزش های مادی و معنوی به شمار می آید، در جست و جوی ساز و کارهایی است که امکان ایجاد نظم مطلوب را برایش فراهم سازد. این که نظام های سیاسی در قالب چه ساختاری و بر مبنای چه نوع ارزش هایی امکان تحقق چنین کارویژه هایی را می یابند، طیف گسترده ای از نظریه های مربوط به دولت را به وجود آورده است. آیین اسلام، مجموعه ای از تعالیم قدسی است که در کلام وحی - قرآن - از طرف خداوند به پیامبرصلی الله علیه وآله نازل گردیده است و سنت نبوی به عنوان نص مفسر، بنیادهای آن را تشکیل می دهد. پیامبرصلی الله علیه وآله سامان سیاست را در اهداف اخلاقی جست و جو می کند. بدین ترتیب اخلاقی بودن و قواعد اخلاقی نزد ایشان پیش از تاسیس دولت، وجود داشته است، زیرا خداوند منشا قوانین است حال آن که در رویکردهای غیر دینی، اخلاقی بودن دولت بعد از تاسیس دولت و به دنبال نیاز به قواعد و قوانین ایجاد نظم اجتماعی، فراهم می آید. با تکیه بر همین بنیاد معرفتی است که دولت پیامبرصلی الله علیه وآله اجرای کارویژه های خاصی را بر عهده می گیرد؛ این کارویژه ها موارد زیر را شامل می شود: یکم) دفاع از شریعت و ترویج آن؛ دوم) برپایی عدالت اجتماعی؛ سوم) امر به معروف و نهی از منکر؛ چهارم) کارویژه انسجام و همبستگی اجتماعی.