بررسی تغییرات کنترل حرکت در ورزشکاران والیبالیست حرفه ابه سندروم عضله اینفرااسپیناتوس

در ورزش هایی مانند بیس بال و والیبال فرد نیاز دارد نیرو و یا بار زیادی را در بالای شانه اعمال کرده و وضعیت ابداکشن شانه را در بالای سر اختیار کند. ورزشکارانی که در چنین ورزشهایی شرکت می کنند درمعرض ضایعات ورزشی ناشی از استفاده زیاد عضو هستند. سندروم اینفرااسپیناتوس به مفهوم ضعف و آتروفی بدون درد عضله است که به دنبال نوروپاتی عصب سوپرااسکپولار بوجود می آید. علائم ضایعه خفیف بوده و اغلب تشخیص آن با تاخیر است. در این تحقیق، زمان بندی و سطح فعالیت عضلات چرخاننده خارجی شانه والیبالیست های مبتلا به سندروم اینفرااسپیناتوس با ورزشکاران سالم مقایسه شده است.
سی مرد والیبالیست حرفه ای (20 سالم و 10 بیمار) در محدوده سنی 20 تا 30 سال بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. گروه بیمار در معاینه بر اساس اطلاعات کلینیکی و الکترومیوگرافی مبتلا به ضایعه عصب سوپرااسکاپولار سمت راست با آتروفی عضله بودند. افراد در حالت به شکم خوابیده بر روی تخت قرار می گرفتند به نحوی که شانه مورد نظر در 90 درجه ابداکشن و مدیال روتیشن و مفصل آرنج از لبه تخت با فلکشن 90 درجه بطور عمودی قرار می گرفت. ابتدا همزمان با سه بار ثبت حداکثر فعالیت عضلات اینفرااسپیناتوس، تراپز میانی و ترس مینور بصورت ایزومتریک نیروی تولید شده توسط نیروسنج به رایانه منتقل و جهت نرمال کردن حرکت داینامیک پردازش می شد. سپس در حین حرکت داینامیک شبیه به Spirk به تعداد سه تکرار، با همزمان ساز خارجی زمان شروع و خاتمه فعالیت سه عضله ثبت و توسط نرم افزار شناسایی می شد.
در گروه بیماران تفاوت معنی داری بینRMS نرمال شده حرکت داینامیک عضله اینفرااسپیناتوس و عضله تراپزمیانی مشاهده شد (05/0p≤). در حالیکه در گروه سالم این اختلاف بین عضله اینفرااسپیناتوس و دو عضله دیگر معنی دار بود (05/0p≤). همچنین تفاوت معنی داری بین RMS نرمال شده دو گروه در سه عضله وجود داشت (05/0p≤). تفاوت معنی داری بین زمان شروع و خاتمه فعالیت سه عضله در هر دو دیده شد (05/0p≤). ترتیب شروع فعالیت سه عضله بین دو گروه همراه با تفاوت بود (05/0p≤) به نحوی که در گروه بیماران تراپز ترس مینور اینفرااسپیناتوس و در گروه سالم تراپز اینفرااسپیناتوس ترس مینور بود. مدت زمان فعالیت سه عضله بین دو گروه تفاوت داشت (05/0p≤)بطوریکه در گروه بیماران غیر از اینفرااسپیناتوس که مدت کمتری فعال بود دو عضله دیگر زمان بیشتری را فعال بودند.
والیبالیست های حرفه ایی در معرض صدمه عضله اینفرااسکاپولار هستند و با حداکثر فعالیت و جایگزینی عضلات ثبات دهنده و سینرژی، نقص بوجود آمده را جبران می کنند که می تواند سبب کاهش دقت در حرکت و خستگی زود هنگام شود. لذا توجه به علل به وجود آمدن عارضه مهم است.