بررسی اختلالات سرعت هدایت عصب تیبیال در اندام تحتانی بیماران مبتلا به مرض قند و وقوع سندرم تونل تارسال

سندرم تونل تارسال یک نوروپاتی فشاری عصب تیبیال در مچ پا میباشد که جهت تشخیص آن ارزیابی الکتروفیزیولوژیک ضروری است. به منظور بررسی احتمال وقوع این سندرم در بیماران مبتلا به مرض قند هفتاد بیمار مبتلا به مرض قند از درمانگاه ها و بیمارستانهای شهر اهواز مورد معاینه و ارزیابی الکتروفیزیولوژیک قرار گرفتند. تاریخچه مدت ابتلا به دیابت از زمان تشخیص، وجود شکایت مور مور و گزگز در کف پاها در مسیر عصب تیبیال، اختلالات رفلکس مچ پا و حس موقعیت، وجود شکایت اختلالات قدرت جنسی بررسی و سرعت هدایت عصب تیبیال در ساق پا و تاخیر انتهایی آن از مچ تا عضله دور کننده شست پا به روش پیشنهادی ارنست جانسون اندازه گیری گردید. سرعت هدایت عصب تیبیال در 46بیمار کاهش داشت. در 4بیمار(6%) افزایش تاخیر انتهایی با سرعت هدایت طبیعی در ساق پا بدست آمد که هماهنگی کلینیکی با وقوع سندرم تونل تارسال از نظر وجود درد و مور مور و گزگز در کف پا در مسیر عصب تیبیال و مثبت بودن تست تینل (Tinnel) در پشت قوزک پا داشتند. در تحقیقات مشابهی که در بیماران روماتیسمی صورت گرفته وقوع سندرم تونل تارسال از 5 تا 25درصد موارد گزارش شده است. لذا به منظور تشخیص زود هنگام و درمان به موقع سندرم تونل تارسال در بیماران دیابتی پیشنهاد می گردد تحقیق گسترده تری همراه با بررسی الکترومیوگرافیک عضلات کف پا و اندازه گیری تاخیر انتهایی عصب تیبیال از مچ پا تا شاخه پلانتار خارجی نیز صورت پذیرد. میانگین مدت ابتلا به دیابت بر اساس زمان تشخیص و اظهارات بیماران در مبتلایان به سندرم تونل تارسال 4/5 سال و در بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی 5/7 سال بود.