فراوانی علل تشنج در کودکان بستری بیمارستان تخصصی اطفال زاهدان

تشنج در کودکان با شیوع 4-6 مورد در 1000 کودک، شایعترین اختلال نورولوژیک طب کودکان است. با توجه به شیوع نسبتا بالای تشنج و اهمیت اثرات روانی- اجتماعی و شناختی آن، مطالعه حاضر با هدف تعیین علل و عوامل زمینه ای تشنج در کودکان انجام شد روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 178 کودک بستری مبتلا به تشنج با روش سرشماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سه قسمتی شامل مشخصات فردی، حمله تشنجی و رویه های تشخیصی انجام شده، جمع آوری گردید؛ سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Chi-Square و ضریب همبستگی در سطح معنی داری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

از 178 کودک مورد بررسی، 8/42% مونث و 2/57% مذکر بودند. 7/86% با زایمان طبیعی و 3/13% با سزارین متولد شده بودند. میانگین طول بستری 63/5 روز، سن کودک 05/3 سال، وزن هنگام تولد 92/2838 گرم و میانگین طول مدت تشنج 85/7 دقیقه بود. دفعات تشنج در 4/44% کودکان، سه بار در روز و در 2/20% آنان سابقه خانوادگی، مثبت بود. 6/48% بیماران تشنج فیبریل، 1/28% صرع، 6/5% عفونت، 6/9% انسفالوپاتی استاتیک و 9/7% سایر علل تشنج را داشتند. بین جنس کودک و نوع زایمان و وزن تولد با علت تشنج ارتباط معنی داری وجود نداشت ولی با سن بروز اولین حمله تشنجی و طول مدت تشنج و دفعات تشنج ارتباط معنی داری حاصل گردید (00/0P=). عوامل زمینه ای تشنج ناشی از تب، عفونت تنفسی فوقانی (40%)، گاستروآنتریت (4/3%)، عفونت ادراری (4%)، پنومونی (12%)، اوتیت (5%)، سپتی سمی (6/3%) و تب با منشا ناشناخته (5%) بودند.

گرچه تشنج در بیشتر موارد اختلال خوش خیمی محسوب می شود، فراوانی آن دسته از تشنج ها که نیازمند بررسی، تشخیص و برنامه ریزی درمانی ویژه هستند، آن قدر هست که در مورد هر کودک شرح حال کامل، معاینه دقیق و ارزیابی پاراکلینیک انجام شود؛ زیرا ارزیابی تشخیصی روی تصمیمات درمانی، مشاوره خانوادگی، نیاز به بستری شدن و پیگیری خاص این بیماران تاثیر می گذارد. ارائه شواهد دقیق از حملات در طول زمان به شناسایی عوامل ایجادکننده و تشدیدکننده حملات کمک می کند و پرستار با کمک آن می تواند دفعات حمله را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند و از بروز عوارض آن بکاهد.