بررسی کاربرد کودهای ریزوباکتریایی افزاینده رشد گیاه (PGPR) در زراعت ذرت با نهاده کافی

ذرت (Zea mays L..) یکی از مهم ترین گیاهانی است که زراعت آن در کشور رو به توسعه است. این پژوهش مزرعه ای به منظور بررسی جنبه های اگرواکولوژیک کاربرد کودهای زیستی (بیولوژیک) از نوع باکتری های ترغیب کننده رشد گیاهPlant Growth Promoting Rhizobacteria (PGPR) شامل : Azotobacter Azospirillum , Azospirillum lipoferum , chrococcoom brasilense و Pseudomonas fluorescens بر سبز کردن گیاهچه، فنولوژی (زیستگردی) ، عملکرد علوفه سیلویی ، عملکرد دانه ، تسهیم ماده خشک و برخی ویژگی های مرتبط دورگ های دیررس ذرت SC 700, SC 704 و یک دورگ امید بخش آن (B73* K18) با هدف تعیین مناسبترین دورگ و موثرترین تلفیق باکتریایی ، در طی سال های 83 و 84 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل تلقیح بذرهای دورگ ها با تک تک باکتری ها و با تلفیق دو به دو و مجموع باکتری های PGPR و عدم تلقیح به عنوان تیمار شاهد بودند .نتایج بدست آمده مشخص کرد که کاربرد PGPR موجب افزایش درصد سبز کردن نهایی گیاهچه، سرعت سبز کردن گیاهچه، درجه روزهای دوره پر شدن دانه ، کاهش درجه روزهای سبز کردن گیاهچه و رشد رویشی ، افزایش عملکرد علوفه سیلویی درهکتار، وزن تر بوته ، عملکرد دانه هر بوته و در هکتار، کل وزن خشک بوته (زیست توده) و دانه و شاخص برداشت گردید. همچنین نتایج نشان داد که مناسب ترین دورگ ذرت در رابطه با تولید دانه ، دورگSC700 و تولید علوفه سیلویی دورگ SC704 بود. موثرترین PGPR در مورد تولید ذرت در سیستم کشاورزی پایدار تلقیح مایه تلفیق تمامی این باکتری ها بود. بنابر این کاربرد کودهای زیستی PGPR در زراعت ذرت می تواند در افزایش تولید و عملکرد و در نتیجه توسعه این زراعت نقش قابل ملاحظه ای داشته باشد .