اثرات قلبی عروقی درصد اکسیژن استنشاقی حین بیهوشی در جراحی بای پاس عروق کرونر
نویسنده:
چکیده:
زمینه و هدف
افزایش کسر دمی اکسیژن استنشاقی (FiO2)، اثرات همودینامیک منفی در افراد داوطلب و بیدار در چند مطالعه محدود داشته است. در عمل جراحی قلب به دلیل خطر تجویز نیتروس اکسید (N2O) به ویژه آمبولی هوا، از اکسیژن 100% استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرات قلبی عروقی اکسیژن خالص استنشاقی حین بیهوشی در مقایسه با اکسیژن 50% در جراحی بای پاس عروق کرونر انجام شده است.روش بررسی
در این مطالعه کار آزمایی بالینی دو سویه کور، تعداد 60 بیمار با سن 70-40 سال و کاندید عمل انتخابی بای پاس عروق کرونر با وضعیت فیزیکی کلاس دو و سه ASA) II، (IIIمراجعه کننده به مرکز پزشکی قلب چمران اصفهان به روش در دسترس انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری مورد و شاهد قرار گرفته به صورتی که بلافاصله بعد از القای بیهوشی در گروه مورد از مخلوط اکسیژن و هوا به نسبت 50%-50% و در گروه شاهد از اکسیژن 100% در ادامه بیهوشی استفاده گردید. زمان های حین عمل و پس از ورود به آی سی یو، متغیرهای فشار خون، فشار ورید مرکزی (CVP)، فشار سهمی اکسیژن شریانی (PaO2)، PH شریانی، اندکس قلبی و میزان نیاز به داروی اینوتروپ ارزیابی و ثبت گردید. اطلاعات توسط آزمونهای کای دو، t، آنالیز واریانس، مشاهدات تکرار شده و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها
دو گروه از نظر سن، جنس، کسر جهشی قبل عمل، مدت پمپ قلبی ریوی، مدت زمان عمل و شاخص توده بدنی، با یکدیگر شباهت داشتند)05/0(P>. متوسط فشارهای سیستول و دیاستول و همچنین سرعت ضربان قلب و اندکس قلبی در کلیه زمانهای بررسی در دو گروه تفاوت آماری قابل ملاحظه ای با یکدیگر نداشتند)05/0(P>. فراوانی نسبی نیاز به داروی اینوتروپ در گروه شاهد 3/53% (16 بیمار) و در گروه مورد 7/26% (8 بیمار) بود)05/0(P<. همچنین متوسط میزان فشار ورید مرکزی در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد بود)05/0(P<.نتیجه گیری
تجویز اکسیژن استنشاقی با کسر دمی 100% در حین بیهوشی عمل جراحی قلب، باعث افزایش میزان نیاز به داروی اینوتروپ و نیز فشار ورید مرکزی می شود. بنابراین استفاده از غلظت های کمتر اکسیژن دمی در حین بیهوشی جراحی قلب و جایگزینی هوا با آن توصیه می شود.کلیدواژگان:
اکسیژن ، اندکس قلبی ، بیهوشی ، جراحی قلب
زبان:
فارسی
در صفحه:
13
لینک کوتاه:
magiran.com/p544182
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یکساله به مبلغ 1,390,000ريال میتوانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.
In order to view content subscription is required
Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!