هماتوم ساب دورال مزمن: مقایسه دو روش درناژ در هماتوم یک حفره ای

هماتوم ساب دورال مزمن یکی از شایع ترین مشکلات جراحان مغز و اعصاب است و می تواند به عوارض شدید و دائمی منجر شود. هدف از این مطالعه مشخص نمودن علائم و تظاهرات هماتوم ساب دورال مزمن و مقایسه نتایج و عوارض در بین دو گروه از بیماران که با دو روش مختلف درمان شده اند، می باشد.
در یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی که بر روی 125 بیمار مبتلا به هماتوم ساب دورال مزمن طی سال های 84- 1379 انجام شد. 82 نفر از بیماران تحت جراحی با یک سوراخ در جمجمه و درناژ بسته و 43 نفر از بیماران با دو سوراخ و درناژ بسته قرار گرفته بودند.
از 125 بیمار 108 نفر مرد (4/86%) و 17 نفر زن (6/13%) بودند. میانگین سنی بیماران 41/16±79/65 سال بود. شایع ترین تظاهر بیماری ضعف اندام ها 98 (4/78%) مورد بود. در زمان تشخیص 88 (4/70%) نفر از بیماران چند علامت و 37 (6/29%) نفر از بیماران فقط یک علامت داشتند. 85 (68%) نفر از بیماران سابقه ضربه مغزی خفیف از جمله زمین خوردن را ذکر می نمودند. فاصله زمان بین ضربه وارده به مغز و شروع علائم 10 روز تا چهار ماه (میانگین 46 روز) بود. عود هماتوم در گروه با یک سوراخ در جمجمه پنج مورد و در گروه با دو سوراخ در جمجمه دو مورد بود. هماتوم اپیدورال فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود و پنوموآنسفالوس فشارنده نیز فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود. هماتوم ساب دورال مزمن ضایعه شایعی است و عمل جراحی آن همراه با نتایج خوبی می باشد. وضعیت عصبی نهایی بیماران عمل شده با یک سوراخ به صورت معنی داری بهتر از بیماران عمل شده با دو سوراخ بود.