توپیرامات و والپروات سدیم همراه با لیتیوم به عنوان درمان کمکی در اختلال دوقطبی نوجوانان: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

در این بررسی تاثیر توپیرامات به عنوان درمان کمکی همراه با لیتیوم با داروی والپروات سدیم بر اختلال دوقطبی نوجوانان مقایسه شده است.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 30 نفر از نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی در فاز مانیا یا مختلط، تحت درمان با توپیرامات یا والپروات سدیم قرار گرفتند. همه آزمودنی ها پس از 4 تا 6 هفته درمان با کربنات لیتیوم پاسخ کافی به درمان نداده بودند یا پس از یک دوره پاسخ دچار عود علایم شده و نیازمند افزودن یک داروی دیگر تثبیت کننده خلق بودند. ارزیابی نشانه ها به کمک مقیاس نمره دهی مانیای یانگ، مقیاس تاثیر کلی بالینی و مقیاس ارزیابی کلی کودکان انجام شد.
دو گروه در بسیاری از ویژگی های جمعیت شناختی یکسان بودند. در هر گروه به طور جداگانه کاهش میانگین نشانه ها و میزان بهبودی معنی دار بود (001/0p<)، ولی در مقایسه بین دو گروه تفاوت چشم گیری از نظر آماری دیده نشد.
هردو داروی توپیرامات و والپروات سدیم در درمان کمکی اختلال دوقطبی نوجوانان ممکن است موثر باشند و احتمالا تفاوتی بین اثربخشی آنها وجود ندارد.