تاثیر مصرف مکمل کراتین بر برخی از شاخص های عملکردی و ساختاری کشتی گیران جوان

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت کراتین بر برخی از شاخص های عملکردی و ساختاری در کشتی گیران جوان است. روش این پژوهش به صورت نیمه تجربی و نمونه آماری آن، شامل 19 کشتی گیر با میانگین وزن 935/7 ± 87/67 کیلوگرم و سن 72/3 ± 75/22 سال بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و در یک طرح دوسوکور به دو گروه کراتین (10n=) و دارونما (9n=) تقسیم شدند. گروه کراتین مقدار 20 گرم کراتین در روز به مدت 5 روز (4×5 گرم) و گروه دارونما به همین ترتیب و همین مقدار، گلوکز مصرف کردند. قبل و بعد از مکمل سازی کراتین شاخص های ساختاری (وزن و توده بدون چربی و شاخص های عملکردی قدرت بیشینه ایزومتریک حرکت لیفت با استفاده از دینامومتر، اوج توان، میانگین توان و کل کار انجام شده به وسیله آزمون وینگیت دستی (30 ثانیه × 5 با30 ثانیه استراحت فعال بین هر تکرار) ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون آماری T مستقل در سطح معنی داری (05/0 p≤) با کمک نرم افزار Spss 13 استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که پس از مکمل سازی کراتین بین میانگین تغییرات تمامی شاخص های عملکردی در دو گروه کراتین و دارونما در پیش آزمون و پس آزمون، تفاوت معنی داری وجود نداشت. همین طور اختلاف میانگین وزن و توده بدون چربی در بین دو گروه کراتین و دارونما، معنی دار نبوده است، هرچند متغیر وزن در گروه کراتین، 3/0 کیلوگرم افزایش داشته است، این شاخص در گروه دارونما، کاهش یافت. به طور کلی تحقیق حاضر، پیشنهاد می کند که مکمل سازی کوتاه مدت کراتین، تاثیر معنی داری بر شاخص های عملکردی و ساختاری کشتی گیران در حین فعالیت شدید تناوبی ندارد.