مقایسه لتروزول و کلومیفن سیترات در تحریک تخمک گذاری در بیمراان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

کلومیفن سیترات در درمان اولیه زنان نابارور بدون تخمک گذاری، می باشد. چند قلویی، فولیکول های متعدد و مهار رشد آندومتر از عوارض آن می باشد. امروزه استفاده از لتروزول بجای کلومیفن در تحریک تخمک گذاری مطرح شده است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر لتروزول و کلومیفن در تحریک تخمک گذاری در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOs) انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 107 بیمار PCOs انجام گرفت. بیماران بطور سیستمایتیک به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (57 نفر) mg/day100 کلومیفن سیترات و گروه دوم (50 نفر) mg/day5 لتروزول در روزهای 7-3 قاعدگی دریافت کردند. زمان تشکیل فولیکول بالغ، به بیماران 10000 واحد گنادوتروپین کوریونی انسان (hCG) تزریق و 34 ساعت بعد، تلقیح داخل رحمی (IUI) انجام گرفت سپس تعداد، اندازه و سرعت رشد فولیکول ها، ضخامت اندومتر، میزان تخمک گذاری و حاملگی در دو گروه بررسی شد.
تعداد و اندازه فولیکول بالغ در دو گروه مشابه بود. میزان حاملگی در گروه لتروزول 6% بیشتر از گروه کلومیفن بود (20% در مقابل 14%) که اختلاف معنی دار نبود. ضخامت اندومتر مناسب در گروه های لتروزول و کلومیفن بترتیب 64 و 9/64 درصد بود. در 86% از بیماران گروه لتروزول فولیکول بالغ تشکیل شد که همگی تخمک گذاری نمودند، در حالیکه فولیکول بالغ در 72% از گروه کلومیفن ایجاد شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که لتروزول می تواند در حد کلومیفن سیترات در تحریک تخمک گذاری و حاملگی در بیماران PCOs موثر باشد.