اثر الگوهای گوناگون تابش نور بر استحکام پیوند برشی کامپازیت رزین به مینا و عاج

بیان مساله: هر چه سرعت پلیمریزاسیون بیشتر باشد، کامپازیت فرصتی کمتر برای جریان یافتن داشته و ناگهان سخت گشته و به ایجاد پتانسیل جدایی ترمیم از دیواره های حفره و کاهش استحکام پیوند منجر می گردد.
هدف از این پژوهش، بررسی اثر الگوی تابشی پیشرونده ی پیشنهادی نوین (SUP) بر استحکام پیوند کامپازیت به مینا و عاج در مقایسه با چند الگوی تابشی دیگر بود.
مواد و در این پژوهش تجربی-آزمایشگاهی، گروه های آزمایشی شامل 40 نمونه ی مینایی و 40 نمونه ی عاجی بر روی سطح فاشیال دندان های کانین آماده شدند. مولدهای سیلندریک به ابعاد 2×2 میلی متر به وسیله ی کامپازیت Colten A 3.5 به روش توده ای پر گردیده و بر روی سطح آماده شده جا گرفتند. چهار الگوی تابشی برای گروه های مینایی و عاجی 10 تایی، به قرار زیر به کار گرفته شد. درسه گروه نخست به ترتیب برنامه ی HIP، LOP و PUL دستگاه آسترالیس 7 و در گروه چهارم برای کیورینگ برنامه ی تابشی SUP استفاده گردید. پس از انکوباسیون 37 درجه ی سانتی گراد به مدت 24 ساعت و 500 دور چرخه ی دمایی (55-5 درجه ی سانتی گراد) و مانت کردن نمونه ها در آکریل، اندازه گیری میزان استحکام پیوند به وسیله ی دستگاه اینسترون با سرعت کراس هد 5/0میلی متر بر دقیقه انجام شد. سپس، داده ها با کمک نرم افزار SPSS با آزمون های واریانس یک عاملی و دو عاملی و دانکن، واکاوی آماری شدند.
نتایج نشان داد، که در گروه های عاجی (172/0p =) و مینائی (295/0p=) هیچ اختلاف معناداری میان استحکام باند منتج از چهار الگوی تابشی وجود ندارد و نیز، عامل یا متغیر مستقل الگوی تابشی تاثیر قابل توجهی بر استحکام پیوند ندارد (388/0p=).
الگوی تابشی SUP نیز، مانند دیگر الگوها می تواند استحکام باندی مطلوب با مینا و عاج ایجاد کند.