رابطه عدم تحمل گلوکز با شاخص های فشار خون، نمایه توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن در جمعیت شهری تهران

تحقیق حاضر به منظور تعیین رابطه بین شاخص های نمایه توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن (WHR) و فشارخون با شاخص وضعیت تحمل گلوکز در سال 80-1377 در جمعیت شهری 69-30 ساله شرق تهران انجام پذیرفت.
این مطالعه بخشی از یک مطالعه مقطعی است که در آن 15000 نفر از جمعیت شهری 69-3 ساله ساکن شرق تهران از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. از این جمعیت 2886 مرد و 4013 زن در گروه سنی 69-30 سال قرار داشتند که تحت آزمون تحمل گلوکز خوراکی 2ساعته قرار گرفتند. دیابت قندی و اختلال تحمل گلوکز بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی تعریف شدند. BMI برابر یا بالاتر از kg/m2 30، چاقی و BMI بین kg/m2 9/29-25، اضافه وزن تعریف شدند. WHR بالاتر از 8/0 در زنان و بالاتر از 95/0 در مردان به عنوان چاقی تنه ای در نظر گرفته شد. فشارخون سیستولی 140 میلی متر جیوه یا بیشتر و دیاستولی 90 میلی مترجیوه یا بالاتر یا مصرف داروی ضد فشارخون به عنوان پرفشاری خون تعریف شدند. از مدل رگرسیون لجستیک گام به گام پیشرو برای تعیین ارتباط بین دیابت و شاخص های مورد بررسی استفاده شد.
از کل 6899 نفر جمعیت مورد مطالعه، 911 نفر (2/13%) دچار IGT و 372 نفر (4/5%) مبتلا به دیابت بودند. چاقی در افراد دیابتی (1/45%) و در افراد دارای IGT (1/39%) نسبت به افراد سالم (9/22%) شایعتر بود (001/0 P<). نتایج رگرسیون لوجستیک گام به گام پیشرو بعد از تطبیق دهی بر اساس سن و جنس در فاصله اطمینان 95% نشان دهنده وجود ارتباط معنی دار دیابت با سن (001/0 P<، 4/4=(OR، چاقی تنه ای (001/0 P<، 8/1= OR)، چاقی (001/0P<، 3= OR) و اضافه وزن (001/0 P<، 2= OR) بود. شیوع پرفشاری خون در دیابتی ها، افراد دارای IGT و افراد طبیعی بترتیب 9/51، 5/39 و 8/18% بود (001/0P<) و بعد از تطبیق دهی بر اساس سن، جنس، BMI و WHR، دیده شد که انواع اختلالات گلوکزی با پرفشاری خون دارای رابطه معنی داری بودند: در افراد دیابتی (001/0 P<، 4/2 (OR= و در افراد دارای IGT (001/0P<، 8/1= OR).
پرفشاری خون، چاقی و چاقی تنه ای در افراد دیابتی و افراد دارای IGT شایعتر از جمعیت عادی است. به علاوه، چاقی تنه ای در مقایسه با چاقی عمومی، بیشتر با اختلال تحمل گلوکز همراه است.