Efficacy of light curing sources and different dentin bonding agents on microleakage of class II resin composite restorations

با افزایش نیازهای زیبایی، رزین کامپوزیت به عنوان ترمیم کننده دندان های خلفی بیش از پیش مطرح شده است. کاربرد این مواد با چالش هایی از جمله بروز ریزنشت و حساسیتهای پس از ترمیم همراه است. از راه های غلبه بر پدیده مذکور توجه به انتخاب بهترین سیستم اتصال دهنده عاجی و نوع سیستم سخت کننده نوری است که پژوهش حاضر در همین رابطه طرح ریزی شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 30 عدد دندان عقل فاقد پوسیدگی و ترمیم در دو سوی مزیال و دیستال، حفرات کلاس П با ابعاد یکسان تراش داده شد و حفرات به چهار گروه تقسیم شدند. هر گروه با یکی از سیستم های اتصال دهنده total etch (Excite) یا self etch (SE) باند و به کارگیری یکی از دو سیستم سخت کننده نوری QTH یا LED و کاربرد یک نوع کامپوزیت یکسان ترمیم شد. پس از انجام چرخه حرارتی، مسدودسازی و غوطه ورسازی نمونه ها در محلول رنگی و انجام برش، نمونه ها به وسیله میکروسکوپ نوری ارزیابی شد و نتایج ریزنشت به وسیله آزمون آماری Mann-Whitney مقایسه شدند.
کاربرد عامل خود اچ کننده و سیستم سخت کننده نوری LED بهترین نتایج (میانگین رتبه ای 12/8 و 05/0p value <) را در کاهش ریز نشت از خود نشان دادند.
در توجیه یافته فوق می توان به دلایلی چون عمق نفوذ بیشتر دستگاه های LED از انواع QTH و کفایت عوامل خود اچ کننده در نفوذ به عمق مناسب نواحی اچ شده، عدم وجود مشکلاتی چون دهیدراته شدن شبکه کلاژنی و کلاپس این شبکه پس از کاربرد عامل پرایمر و رزین اتصال دهنده در این عوامل اشاره کرد.