پای بندی به درمان ضد رتروویروسی در بیماران مبتلا به ایدز و عوامل مؤثر بر روی آن: مقاله مروری

تاکنون در مورد میزان پای بندی به درمان ضد رتروویروسی و عوامل موثر بر روی آن در دنیا تحقیقات زیادی انجام نشده است و در مطالعاتی هم که انجام شده است عوامل بسیاری بر روی پای بندی به درمان موثر بوده اند. بعضی از عوامل به صورت متناقضی بر روی پای بندی موثر بوده اند. باید مطالعات بیشتر و جامع تر بر روی میزان پای بندی و عوامل موثر بر روی آن انجام شود تا بتوان بر مبنای آنها استراتژی های موثری را تدوین و سپس به مرحله اجرا درآورد. کلید موفقیت درمان های ضد رتروویروسی خواست و اراده افراد HIV مثبت جهت پای بندی به رژیم های ضد رتروویروسی می باشد. پای بندی مطلوب تعاریف متعددی دارد ولی بیشتر مطالعات پای بندی را به صورت مصرف 95 درصد یا بیشتر از داروهای تجویز شده تعریف می نمایند. میزان پای بندی بیشتر از 95% جهت جلوگیری از شکست ویروسی و مهار کامل آن مورد نیاز است. عدم پای بندی به درمان تنها موجب کاهش بهره وری بیمار نیست بلکه می تواند خطر پیدایش ویروس های مقاوم به چند دارو را موجب شود. این سوش های مقاوم می توانند از طریق تماس های قابل انتقال از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. ارزیابی پای بندی دشوار است و استاندارد طلایی جهت ارزیابی پای بندی به داروهای ضد رتروویروسی وجود ندارد. با این حال از روش های مختلفی جهت ارزیابی پای بندی به درمان استفاده می شود. بیشتر مطالعات میزان پای بندی به درمان را از طریق گزارش بیمار و شمارش قرص ارزیابی می نمایند، اما گزارش بیمار و شمارش قرص تخمین بیش از حدی از میزان پای بندی به درمان می دهند. بعضی از عواملی که با پای بندی در ارتباط هستند عبارتند از: سن، جنس، اعتیاد به ویژه در مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر، مصرف الکل، افسردگی، میزان حمایت اجتماعی، میزان تحصیلات، وضعیت شغلی، عوارض جانبی داروهای ضد رتروویروسی، حاملگی، نوع رژیم ضد رتروویروسی، تعداد قرص ها در رژیم دارویی و تعداد دوزهای روزانه تجویز شده، تروماهای شدید، عوامل اجتماعی و روان شناختی و ارتباط بین بیمار و پزشک.