بررسی پنج ساله بیماران با دیابت نوع 1 بستری شده به دلیل کتواسیدوز دیابتی در مرکز آموزشی، درمانی بوعلی سینای قزوین (1378-1383)

کتواسیدوز دیابتی (DKA) از عوارض حاد بیماران دیابتی است که درمان بموقع و صحیح، مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و عوامل مستعدکننده بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به DKA بین سال های 1378-1383 در بیمارستان بوعلی قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 60 اپیزود از نظر خصوصیات بالینی، یافته های آزمایشگاهی و مرگ و میر بیمارستانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
میانگین سن بیماران 74/11±63/26 سال بود. 60% بیماران زن و 40% مرد بودند. میانگین روزهای بستری 9/3±2/7 روز بود. کتواسیدوز دیابتی، به عنوان اولین نشانه دیابت در 3/18% موارد وجود داشت. ضعف و بی حالی شایعترین شکایت (50%) بیماران بود. 75% بیماران در زمان بستری هوشیار بودند؛ تب در 50% اپیزودها دیده شد. میانگین pH شریانی 1/0 ± 1/7 بود. هایپوناترمی در 25%، عفونت سیستم ادراری (UTI) در 54% و هایپوگلیسمی در 23% بیماران مشاهده شد. DKA مجدد در حین درمان در 3/3% اپیزودها رخ داد. میزان مرگ و میر 5% بود.
با توجه به نتایج این مطالعه که نمایانگر عدم آشنایی سیستم درمانی با برخورد و اداره DKA -که یکی از فوریتهای مهم طب داخلی می باشد- آموزش در این زمینه می تواند میزان شیوع و مرگ و میر را کاهش دهد.