تعیین میزان آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B درکارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است و شیوع آن در آمریکا 1/0-5/0% و در ایران 6/1-5/6% گزارش شده است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است ولی واکسیناسیون ایمنی کامل (100%) را تامین نمی کند. میزان تشکیل آنتی بادی سه روز پس از تزریق واکسن 79-90% است. سطح آنتی بادی با گذشت زمان نزول می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین پرستاری و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، محل کار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1383 و بر روی 112 نفر از شاغلین پرستاری بیمارستانهای دانشگاهی ولی عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند که سه نوبت واکسن دریافت کرده بودند و از آخرین نوبت واکسن آنها 2 ماه تا 5 سال می گذشت، انجام شد. ابتدا 4 میلی لیتر خون از افراد مورد مطالعه گرفته شد و همزمان اطلاعات فردی در پرسشنامه ثبت گردید؛ سپس با استفاده از کیت رادیم کشور ایتالیا به روش Anti- HBs ELISA نمونه ها به صورت کمی اندازه گیری شدند.
در این تحقیق تیتر آنتی بادی در 4/88% از افراد مورد بررسی، بالای mIU/mL 10 بود. سطح آنتی بادی محافظتی در 5/12% نسبی و در 9/75% مناسب بود. ارتباط معنی داری بین سطح آنتی بادی و متغیرهای جنس، سن، نوع بخش و سطح شاخص توده بدنی در افراد مورد مطالعه مشاهده نگردید (05/0P>).
با توجه به این که 6/11% از افراد مورد تحقیق، سطح آنتی بادی محافظت کننده نداشتند، اندازه گیری سطح آنتی بادی HBs در کارکنان پرستاری و واکسیناسیون مجدد در افراد غیرایمن توصیه می گردد.