تعیین همبستگی روش نفوذ رنگ و هدایت الکتریکی در بررسی ریزنشت اپیکالی کانال دندان

بیان مساله: مهم ترین عامل در شکست درمان مهر و موم ناکافی کانال ریشه است که به ریزنشت و نفوذ ریزجانداران به درون کانال منجر می شود. از روش های گوناگونی برای تعیین مهر و موم آپیکالی استفاده می شود.
هدف از این پژوهش تجربی، مقایسه ی ریزنشت آپیکالی با استفاده از روش نفوذ رنگ و روش الکتروشیمیایی بود.
مواد و برای انجام این پژوهش تجربی 31 دندان جلویی تک ریشه ی کشیده شده ی انسان، که دارای ریشه ی مستقیم بودند، گردآوری شد. نمونه ها به روش تصادفی به سه گروه آزمایش، شاهد مثبت و شاهد منفی بخش شدند. کانال ریشه های گروه آزمایش و شاهد منفی پر شد. در حالی که در گروه شاهد مثبت، کانال ریشه ها پر نگردید. سطح بیرونی هر دندان، بجز دو میلی متری آپیکال و بخش تاجی با دو لایه لاک ناخن پوشیده شد. ریزنشت هر دندان با استفاده از روش الکترو شیمیایی مشخص شد. در این روش، از دو سیم مسی، به عنوان الکترود و محلول طبیعی سالین به عنوان الکترولیت استفاده گردید. سپس، بخش تاجی ریشه، با استفاده از سمان ZOE پر و با استفاده از دو لایه لاک ناخن پوشانده شد. در روش دوم، دندان ها به مدت 48 ساعت در محلول فوشین بازی 2 درصد قرار گرفتند و سپس، زیر آب شسته و از جهت طولی، برش داده شد و نفوذ رنگ بر روی هر دندان ارزیابی گردید. داده های به دست آمده به وسیله ی آزمون تی (t-test) ارزیابی شد. برای تعیین همبستگی میان دو روش از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
جریان ایجاد شده در روش الکتروشیمیایی از 1/3 تا 7/54 میکروآمپر و میزان نفوذ رنگ از 5/2 تا 8/6 میلی متر به دست آمد. ضریب همبستگی میان یافته های الکتریکی و نتایج به دست آمده از روش نفوذ رنگ 204/0=r بود.
میان یافته های به دست آمده از دو روش، همبستگی وجود نداشت. بر پایه ی نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود برای ارزیابی مواد دندانپزشکی، ریزنشت به روش های گوناگونی، بررسی شود.