قاعده فقهی اصاله الصحه

اصاله الصحه یعنی قول و فعل دیگران را حمله بر صحت کنیم و در عقود و ایقاعات جاری است.آیات قرآن و روایات متعددی بر آن دلالت دارد، به اجماع و عقل و بنای عقلاء و ظهور حال مسلم نیز استدلال شده است.
منظور از صحت، صحت واقعی و شرعی اعمال است. در جریان اصاله الصحه در اعمال خود بین فقها اختلاف نظر است، در مقام تعارض اصاله الصحه بر استصحاب و اصاله الاشتغال مقدم است زیرا آن اماره است و این ها اصل.
قاعده ی فراغ و تجاوز در عمل خود بعد از فراع عمل یا گذشتن از جزئی از عمل پدید می آید ولی اصاله الصحه در عملی که تمام آن انجام شد یا بخشی از آن انجام گرفته اعم از عمل خود و دیگران جاری می گردداصاله الصحه در دو مورد جاری نیست 1.در عملی که طبیعتش مبتنی بر فساد باشد مثل بیع وقف 2. فاعل در فعل خود متهم و قرائنی بر عدم صداقت او وجود داشته باشد.