بررسی روش های تعیین پارامتر پایدارسازی در مسئله انتقال به سمت پایین

یکی از مراحل اصلی در محاسبه ژئوئید بدون استفاده از فرمول استوکس، انتقال به سمت پایین مشاهدات جاذبه به سطح بیضوی مبنا است. انتقال به سمت پایین مشاهدات پس از هارمونیک سازی، از طریق انتگرال آبل- پواسون و مشتقات آن صورت می گیرد. این انتگرال یک انتگرال فردهولم نوع اول است که مجهول (پتانسیل جاذبه هارمونیک روی بیضوی مبنا) در زیر علامت انتگرال قرار دارد. تعیین این مجهول از راه معادله انتگرالی یاد شده، یک مسئله ناپایدار است و نظیر هر مسئله ناپایدار دیگر، یافتن جواب، نیازمند پایدارسازی است. یکی از مهم ترین مراحل در هر روش پایدارسازی، تعیین پارامتر پایدارسازی است. در این مقاله به بررسی روش های متفاوت تعیین پارامتر پایدارسازی برای مسئله انتقال به سمت پایین مشاهدات از نوع شتاب جاذبه تفاضلی در محاسبه تعیین ژئوئید بدون استفاده از فرمول استوکس پرداخته شده است. براساس نتایج حاصل، روش "منحنی ال (L-curve)" بهترین روش برای تعیین پارامتر پایدارسازی در مسئله پیش گفته است.