ارزیابی راهبرد استفاده از فناوری های نوین در مدیریت ناوگان حمل و نقل عمومی

توسعه حمل و نقل عمومی یکی از مهمترین سیاستها در کلان شهر های ایران است. به خصوص فشار ناشی از سهمیه بندی سوختف بار مضاعفی را بر دوش حمل و نقل عمومی شهرهای کشور انداخته است. از بین سامانه های حمل و نقل، سامانه تندرو یاBRT از یک سو به خاطر هزینه سرمایه گذاری و زمان اجرای پایین و از سوی دیگر به لحاظ جابه جایی حجم انبوه مسافر، دارای بازده بسیار بالایی است که مورد توجه مدیران شهری واقع گردیده است. سامانه تندرو به پنج بخش اصلی شامل: ناوگان، ایستگاه، مسیر ویژه، سامانه های هوشمند حمل و نقل (ITS) و مدیریت و بهره برداری تقسیم می شود که چهار بخش اول، سخت افزاری و بخش پنجم، نرم افزاری است. فناوری های مختلفی برای سامانه های هوشمند این طرح وجود دارد که در این مقاله سعی شده است به بررسی و ارتباط بین بخش چهارم (ITS) و بخش پنجم (مدیریت و بهره برداری) این سامانه پرداخته شود و ضمن تحلیل و بیان ویژگی های هر کدام از زیر سامانه های این بخش، گزینه های مختلفی که برای آن مطرح است به روش ماتریس سلسله مراتب نیل به هدف AHP بررسی گردد و طرح بهینه عملیاتی که برای ارتقای سامانه تندرو در تهران به دست آمده است ارائه گردد.