مداخله برای ارتقای ترجمان دانش پژوهش: اصلاح قوانین ارتقای اعضای هیات علمی

اهمیت پژوهش در دنیای امروز به حدی است که در ارزیابی کارنامه علمی هر کشور، میزان ارایه مقالات تحقیقاتی و پژوهشی در محافل علمی در نظر گرفته می شود. در قوانین ارتقای اعضای هیات علمی دانشگاه نیز تعداد مقالات پژوهشی منتشر شده در نمایه های معتبر دنیا ازجمله شاخص های ارتقا بوده که به آن امتیاز تعلق می گیرد. این امر مبین ارتقای جایگاه و فرهنگ پژوهش در کشور است. نکته حایز اهمیت آن است که پس از انجام یک طرح پژوهشی معمولا نتایج طرح تنها از طریق چاپ مقاله به اطلاع مخاطبین می رسد و برای انتقال نتایج پژوهش ها به مخاطبین اصلی پژوهش و کاربردی کردن آنها اقدامات مناسب (ترجمه دانش) صورت نمی پذیرد. لذا پژوهش های انجام شده عملا به نحو مقتضی و شایسته ای در رفع نیازهای پژوهشی کشور و در عین حال سلامت جامعه و تصمیم گیری های کلان به کار گرفته نمی شوند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که با لحاظ کردن فعالیت های ترجمان دانش حاصل از پژوهش در آیین نامه ارتقا و اختصاص امتیاز به این قسم فعالیت ها، پژوهشگران نسبت به بهره گیری بهینه از پژوهش های انجام شده تشویق شده و در این راستا تلاش نمایند. در این مطالعه قوانین ارتقای اعضای هیات علمی در برخی از دانشگاه های معتبر دنیا از منظر فعالیت های ترجمان دانش مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با قوانین ارتقای موجود کشور مقایسه شد. ماحصل مطالعه شامل پیشنهاد اختصاص امتیاز به پژوهش هایی می شود که در سطوح مختلف (در سطح واحدهای سازمانی دانشگاه یا معادل آن، در سطح دانشگاه و یا در سطح کشور) منجر به تغییر در ارایه خدمات، شیوه های مدیریتی و یا شیوه زندگی مردم گردد.