برسی شیوع دیسکینزی ناشی از مصرف لوودوپا در بیماران پارکینسونی

بیماری پارکینسون یکی از شایعترین بیماری های نورودژنراتیو با گسترش جهانی می باشد. مرگ نورونی دوپامینزژیک در هسته خاکستری به عنوان اصلی ترین فرآیند پاتولوژیک که منجر به ناتوانی حرکتی در بیماران می شود یافت شده است. برای درمان این بیماری داروهای زیادی بکار می رود اما لوودوپا اولین بوده و هنوز هم موثرترین دارو برای درمان علامتی بیماری پارکینسون می باشد، به کار بردن این دارو همراه با کاهش مورتالیته در مقایسه با زمان قبل از مصرف لوودوپا می باشد. با وجود این مصرف مزمن لوودوپا با محدودیتهای خاصی همراه است که شامل کسترش عوارض حرکتی در گروه عمده ای از بیماران می باشد و دیسکینزی القایی توسط دارو شایعترین عوارض حرکتی دارو است. این مشکلات می تواند به طور جدی عملکرد بیمار را به مخاطره بیاندازد و توانایی بیماران را در بهره مندی کامل از دارو محدود سازد.
این مطالعه به صورت مقطعی – تحلیلی انجام گرفت، که 60 بیمار پارکینسونی مراجعه کننده به کلینیک اعصاب مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه ما شیوع دیسکینزی و دوز لوودوپا و زمان شروع دیسکینزی و محل دیسکینزی در بدن را شامل می شد. نرم افزار مورد استفاده جهت آنالیز آماری SPSS و سطح معنی داری به صورت 05/0 > P-value تعریف شد.
شصت بیمار پارکینسونی در این مطالعه شرکت داشتند که 21 نفر زن و 49 نفر مرد بودند، میانگین سنی بیماران 45/66 سال بود. اصلی ترین تابلوی این بیماران برادی کینزی، رژیدیته و ترمور بود که در اکثر بیماران وجود داشت. 11 مورد از بیماران دیسکینزی با شیوع 36% را داشتند که 6 نفر مرد و 5 نفر زن بودند. دوز لوودوپا در بیماران با دیسکینزی، روزانه 620 میلی گرم و در بیماران بدون دیسکینزی روزانه 550 میلی گرم بود. متوسط مدت زمان بروز دیسکینزی بعد مصرف لوودوپا 5 سال بعد بود. سن متوسط شروع بیماری در بیماران دارای دیسکینزی 59 سال بود که نسبت به بیمارانی که دیسکینزی نداشتند کمتر بود و محل شایع دیسکینزی ارومندیبولر بود (9 مورد از 11 بیمار).
سه فاکتور مهم در این بررسی مشخص شد که در گسترش عوارض لوودوپا دخالت داشتند. این فاکتورها عبارتند از: دوز روزانه لوودوپای مصرفی، سن شروع بیماری و طول مدت بیماری. بنابراین برای کاهش ریسک دیسکینزی ناشی از لوودوپا ما می توانیم دوز لوودوپا را کاهش بدهیم، شروع لوودوپا را به تعویق بیندازیم و داروهای دیگری چون آگونیستهای دوپامین همراه آن بکار ببریم.