مقایسه اثر مهاری عصاره الکلی آویشن شیرازی در روی تولید روتوکسین به وسیله اشیریشیا کولی انتروهموراژیک با روش آگلوتیناسیون معکوس و کشت رده سلولی ورو

اشریشیاکولیO157:H7 یکی از عوامل مسئول اپیدمی کولیت هموراژیک و سندروم اورمی همولیتیک می باشد. این سروتایپ متعلق به زیرگونه اشریشیاکولی انتروهموراژیک می باشد. اشریشیاکولی انتروهموراژیک اینتیمین و شیگاتوکسین های 1 و 2 و یاهر دو را تولید می کند. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای اثر مهاری عصاره الکلی آویشن شیرازی در روی تولید وروتوکسین توسط انترو هموراژیک اشریشیاکولی با کیتVTEC-RPLA و سنجش سیتوتوکسیسیته در روی رده سلولی ورو می باشد.

در این مطالعه عصاره گیری به وسیله اتانول o 85 انجام شد، سپس حلال به وسیله دستگاه تقطیر در خلا حذف شد (عصاره تغلیظ شده). برای ردیابی اولیه خاصیت ضدباکتری روش انتشار از چاهک در محیط آگار مورد استفاده قرار گرفت. پودر عصاره خشک شده با استفاده از روش رقت در لوله در محیط مایع برای تعیینMIC وMBC مورد استفاده قرار گرفت. تولید وروتوکیسین در غلظت های کم تر از مهارکنندگی با استفاده از کیتVTEC-RPLA آزمایش شد. سنجش سیتوتوکسیسیته روی رده سلولی ورو انجام شد و نتایج با میکروسکوب معکوس بررسی و با نتایج کیت VTEC-RPLA مقایسه شد. تمام آزمایش ها سه بار تکرار شد.

متوسط وزن خشک گیاه 50 میلی گرم در میلی لیتر بود و حداقل غلظت مهار رشد و حداقل غلظت کشنده در رقت 64/1 عصاره برابر با 780 میکروگرم در میلی لیتر بود، همچنین غلظت های کم تر از مهارکنندگی شامل 128/1 و 256/1 برابر با 390 و 195 میکروگرم در میلی لیتر بود و هاله عدم رشد در غلظتMIC برابر 13 میلی متر بود و تولید ورو توکسین در غلظت کم تر از مهارکنندگی برابر با 390 میکروگرم در میلی لیتر به صورت کامل مهار شد و نتایج حاصل ازکیت VTEC-RPLA و سنجش سیتوتوکسیسیته روی سلول های ورو مشابه بود.

نتایج به دست آمده نشان می دهد که استفاده از گیاه مذکور به عنوان چاشنی در غذاها می تواند رشد و تولید وروتوکسین در انترو هموراژیک را تحت تاثیر قرار دهد و از آن به عنوان نگه دارنده غذایی به جای مواد شیمیایی استفاده کرد. گرچه برخی غلظت های عصاره الکلی فعالیت های ضدباکتری مشخص از خود نشان می دهد اما معرفی آن به عنوان یک ترکیب آنتی باکتریال نیاز به اطلاعات بیشتر دارد. کلیدواژه ها: انترو هموراژیک اشریشیاکولی، آویشن شیرازی، سنجش سیتو توکسیسیته، وروتوکسین.