عوامل خطرمرتبط با حاملین استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین در بینی و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان نمازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز - 1385

سوش های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) عاملی مهم برای عفونت های بیمارستانی در سرتاسر دنیا می باشند. این پژوهش با هدف تعیین عوامل خطر مرتبط با حاملین MRSA و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان نمازی شیراز انجام شد.
طی یک مطالعه مقطعی از مرداد الی آبان ماه 1385 از600 نفر از کارکنان بیمارستانی سواپ بینی گرفته شد. نمونه گیری از نوع تصادفی طبقه بندی شده بود. جداسازی استافیلوکوک اورئوس ها با استفاده از مورفولوژی، رنگ آمیزی گرم، آزمایش های کاتالاز، کوآگولاز و محیطDNase Agar انجام شد. نمونه های مثبت از نظر Staphylococcus aureus جهت افتراق مقاوم بودن و حساس بودن نسبت به متی سیلین بر روی محیط Agar screen plate برده شدند. در نهایت حضور ژن mecA در تمام نمونه های MRSA با روش PCR تایید گردید. حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و E-test تعیین گردید.
از600 فرد مورد بررسی، 186 نفر (31 %) حامل ایزوله های استافیلوکوک اورئوس بودند، که از آنها 154 نفر (8/82 %) حامل سوش حساس به متی سیلین (MSSA) و 32 نفر (2/17%) ناقل سوش مقاوم بودند. از نظر آماری، بین جنس، سن، سابقه کار، سطح تحصیلات و عوامل خطر مرتبط با حامل استافیلوکوک اختلاف معنی داری وجود نداشت. در تحلیل تک متغیره، تنها نوع شغل با حامل استافیلوکوک در بینی بودن ارتباط نشان داد (032/0=P). در تحلیل رگرسیون لجستیک، شغل (7/9-3/1= CI95%، 6/3 = OR، 012/0=P) به طور مستقل با حامل MRSA بودن ارتباط داشت. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام،100% ایزوله های MRSA نسبت به موپیروسین حساس بودند.
در بین عوامل خطر مورد مطالعه تنها داشتن شغل پرستاری به طور مستقل با حامل MRSA بودن ارتباط داشت. از طرف دیگر با توجه به حساسیت صددرصد ایزوله های جداشده به موپیروسین می توان ازآن برای ریشه کنی و درمان بیماران و حاملین استفاده کرد.