اثر سولفات مس بر ساختار کبد و عملکرد جوجه های گوشتی

استفاده از سولفات مس به مقدار ppm500 در آب آشامیدنی ماکیان برای کنترل آسپرژیلوز و کاندیدیاز و درماتیت گانگرنی توصیه می شود. به منظور بررسی تاثیر مدت زمان استفاده از آن بر ساختمان کبد و عملکرد گله، تعداد 127 قطعه جوجه گوشتی از نژاد آرین در سن 5 روزگی (شروع آزمایش) به گروه هایA، B، C (هرکدام با 24 جوجه در سه تکرار 8 قطعه ای)، D، E (هرکدام با 20 جوجه) و F (15 جوجه) با میانگین وزن تقریبا مساوی تقسیم گردیدند. تمامی جوجه ها تا پایان دوره آزمایش (25 روزگی) به طور آزاد به آب و دان دسترسی داشته و با جیره غذایی یکسان تغذیه شدند. گروه های A و D تا 10 روزگی و B و E تا 15 روزگی از آب حاوی سولفات مس (ppm500) استفاده کردند؛ اما، به گروه های C و F به عنوان شاهد، فقط آب معمولی داده شد. میزان دان مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در گروه های A، B و C هر 5 روز تعیین و مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. همچنین تعداد 4 قطعه جوجه به فواصل زمانی 5 روز از گروه هایD و E و 2 قطعه از گروه F انتخاب و کشته شدند تا از کبد آن ها مقاطع آسیب شناسی تهیه و پس از رنگ آمیزی با H & E مورد بررسی قرار گیرند. میزان افزایش وزن در گروه هایA و B در زمان استفاده از سولفات مس به طور معنی داری کم تر از گروه C بود (05/0P<). میزان ضریب تبدیل غذایی در گروه B فقط در وزن کشی دوم به طور معنی داری بیش تر از گروه های A و C بود (05/0P<). شدیدترین جراحات میکروسکوپی به صورت پرخونی، تغییرات چربی، به ویژه در هپاتوسیت های اطراف ورید مرکزی، و فیبروز همراه با هیپرپلازی سلول های پوششی مجاری صفراوی در کبد جوجه های گروه E دیده شدند.