اصول سیستم های تصویربرداری راداری

از دیر باز روش‏های مختلفی برای جمع آوری داده ‏ها وجود داشته است. انجام مشاهدات نجومی نقشه برداری زمینی، هیدروگرافی، فتوگرامتری و سنجش از دور، روش‏های عمده جمع آوری اطلاعات مکان مند می‏ باشند. سنجش از دور راداری مبحثی جالب و خاص است که جنبه‏ه ای متفاوتی از سنجش از دور را نمایان می‏ سازد.  سنجنده های راداری که سنجنده ‏های فعال نامیده می‏ شوند قادرند تقریبا در تمامی شرایط تصویربرداری کنند و موانعی از قبیل بارش، ابر و شب نمی‏ توانند مشکل خاصی برای آنها ایجاد کنند. واژه رادار که امروز در سرتاسر دنیا کاربرد دارد، همانند رادیو و تلویزیون یک اصطلاح بین المللی شده است. در واقع اختراع رادار از یک پدیده فیزیکی و بسیار طبیعی به نام انعکاس گرفته شده است. امواج رادیویی و الکترومغناطیس نیز قابلیت انعکاس و بازتاب دارند و رادار بر اساس همین خاصیت ساده بوجود آمد. ساده ‏ترین رادارها درحقیقت از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویی بوجود آمدند. رادار یک سیستم الکترو مغناطیسی است که برای تشخیص و تعیین موقعیت هدف بکار می‏ رود. با رادار می‏ توان درون محیطی را که برای چشم، غیر قابل نفوذ است دید. مانند تاریکی، باران، مه برف، غبار و غیره. اما مهمترین مزیت رادار توانایی آن در تعیین فاصله یا حدود هدف می‏ باشد. کاربرد رادارها در اهداف زمینی، هوایی، دریایی، فضایی و هواشناسی می ‏باشد. ایجاد سیستمی با توانایی بالا در ردیابی پدیده ‏ها و ایجاد تصاویر با کیفیت بالا از آنها، هدف عمده ساخت رادار تصویری می‏ باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن معرفی کلی سنجنده ‏های فعال به تاکید بیشتر بر سیستم‏های راداری و مکانیسم عمل آنها پرداخته و ویژگی‏ های این تصاویر را معرفی کرده و زمینه را برای تحقیقات کاربردی‏ تر در آینده فراهم کنیم.