تغییرات شاخص های بیوشیمیایی پلاسما متعاقب مصرف آلومینیوم و سرب در خرگوش

فلزاتی نظیر آلومینیوم و سرب طیف وسیعی از بیماری ها را ایجاد می کنند و به مقدار فراوانی در دسترس انسان قرار دارند. شاخص‎های بیوشیمیایی پلاسما نظیر VLDL، HDL کلسترول، LDL کلسترول،کلسترول تام و تری گلیسرید، سدیم، پتاسیم، اوره و کراتی‎نین در بیماری های مختلف نظیر قلبی عروقی و کلیوی دچار تغییر می‎شوند. بنابراین منطقی است که اثرات حاد و مزمن این فلزات بر شاخص‎های مذکور مورد مطالعه قرار گیرد.
تعداد 30 خرگوش نر سفید نیوزیلندی جهت بررسی اثرات حاد و مزمن آلومینیوم و سرب برای این مطالعه انتخاب شدند. جهت انجام مرحله حاد، به ترتیب آلومینیوم کلراید و استات سرب به میزان 25 و 13 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی به مدت 2 هفته و به طور یک روز در میان به گروه های 5 تایی خرگوش‎ها تزریق شد. جهت بکارگیری دوز مزمن به ترتیب آلومینیوم کلراید و استات سرب به میزان 5/12 و 5/6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 7 هفته به صورت یک روز در میان به خرگوش ها تزریق شد. به گروه های کنترل آب دیونیزه تزریق گردید.
متعاقب دوزهای حاد آلومینیوم و سرب غلظت های پلاسمایی VLDL، LDL کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم افزایش یافتند، اما در غلظت های HDL کلسترول، پتاسیم، اوره و کراتی‎نین تغییری مشاهده نشد. دوزهای مزمن آلومینیوم و سرب غلظت‎های پلاسمایی VLDL، LDL کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم را افزایش و پتاسیم را کاهش دادند، اما در غلظت‎هایHDL کلسترول، اوره و کراتی‎نین تغییری مشاهده نشد.
مصرف دوزهای حاد و مزمن آلومینیوم و سرب با افزایش غلظت پارامترهای پلاسما نظیر VLDL، LDL کلسترول، کلسترول تام، تری گلیسرید و سدیم و کاهش غلظت پتاسیم می توانند برای بدن مضر بوده و زمینه ساز بیماری های قلبی‐عروقی باشند.