مقایسه اثر سدیم فلوراید و نیترات پتاسیم در کاهش حساسیت دندانی پس از جراحی پریودنتال

حساسیت دندانی یک درد گذرا به همراه محرکهای خارجی است. پاسخ به محرکها در اشخاص مختلف، متفاوت میباشد. از علل حساسیت، آشکار شدن توبولهای عاجی در اثر تحلیل لثه یا نازک شدن سمان در ناحیه طوق میباشد. دو درمان اصلی برای رفع حساسیت شامل پوشاندن توبولهای عاجی آشکار شده توسط پیوند لثه یا مواد ترمیمی و بلوک کردن عصب به وسیله نیترات پتاسیم، میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تاثیر دو ماده رفع حساسیت دندانی نیترات پتاسیم 3% و سدیم فلوراید 2% پس از جراحی پریودنتال بود.
جامعه آماری این تحقیق را 12 بیمار که تحت عمل جراحی پریودنتال قرار گرفته و عمل جراحی آنان حداقل شامل سه کوادران فکی بود و در هر کوادران حداقل یک دندان حساس وجود داشت، تشکیل دادند. میزان حساسیت قبل از کاربرد سدیم فلوراید و نیترات پتاسیم اندازهگیری شد. در گروه شاهد نیز حساسیت اندازهگیری و ثبت گردید. دو ماده نیترات پتاسیم و سدیم فلوراید در دو کوادران [فک بالا یا پایین] اعمال گردید و کوادران فک دیگر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. میزان حساسیت پس از هفت و چهارده روز در سه گروه اندازهگیری و ثبت گردید. آنالیز داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های Wilcoxon و Friedman در سطح اطمینان 05/0 انجام گرفت.
در هر سه گروه پس از هفت و چهارده روز، حساسیت دندانی کاهش یافت و این کاهش بین زمانهای صفر، هفت و چهارده روز تفاوت معنی دار بود. اما پس از هفت و 14 روز در بین سه گروه تفاوت آماری معنیداری یافت نشد.
اگرچه استفاده از سدیم فلوراید 2% و نیترات پتاسیم 3% باعث کاهش معنیدار حساسیت دندانی طی یک دوره دو هفتهای میگردد، اما در مقایسه با گروه شاهد برتری خاصی نشان نداده است. تایید کارایی احتمالی این مواد نیاز به بررسی های بیشتری دارد.