اثر خارج کردن دندان های پرمولر بر انحنای لب بیماری ارتودنتیک Borderline

اگرچه ارتودنتیست ها مدتهاست بر این باورند که Extraction دندان های پرمولر اغلب با ایجاد تغییراتی در نیمرخ بافت نرم همراه است اما تحقیقات بر این دلالت دارند که بافت نرم همواره به رترکشن بافت سخت به طور مطلوب پاسخ نمی دهد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین درمان های Non Extraction (Non-Ext) و Extraction (Ext) دندان های پر مولر با تغییرات عمق انحنای لب ها در بیماران ارتودنتیک borderline صورت گرفت.
در این مطالعه نیمه تجربی از 89 بیمار borderline 41 بیمار به روش Non-Ext، 16 بیمار به روش های Ext 5/5، 18 بیمار 4/4 و 14 بیمار 4/5 درمان شده بودند. سفالوگرام های لترال قبل و بعد از درمان بیماران توسط یک شخص (محقق) به صورت دستی trace و آنالیز شدند. به منظور سنجش تغییرات درمانی بافت نرم، عمق انحنای لب بالا و پایین نسبت به خط مرجع PM و خط مرجع قدامی بافت نرم محاسبه گردید.
در هر چهار متغیر وابسته بین دو گروه Ext و Non-Ext اختلاف معنی دار آماری دیده شد(01/0P<). به طوری که گروه Non-Ext در عمق انحنای لب بالا و پایین افزایش و گروه Ext کاهش را نشان داد. همچنین در هر چهار متغیر وابسته بین سه توالی مختلفExt (4/5،4/4،5/5) اختلاف معنی دار آماری دیده نشد.
1) پس از درمان در هر دو گروه درمانی تغییرات لب های بالاو پایین از نظر آماری معنی دار بودند به طوری که در گروه درمانی Ext لب ها رتروزیوتر و در گروه درمانی Non-Ext لب ها پروتروزیوتر شده بودند. 2) تفاوت معنی داری از نظر آماری در انحنای لب های بالا و پایین در توالی های مختلف Ext پس از درمان دیده نشد.