بررسی میزان دقت رادیو گرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص تحلیل خارجی مصنوعی ریشه در شرایط آزمایشگاهی

تحلیل خارجی ریشه به از دست رفتن سمان یا عاج دندان که گاهی به سمت پالپ گسترش مییابد اشاره میکند. هدف از مطالعه حاضر بررسی دقت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات خارجی ایجاد شده روی ریشه دندان بود.
در این مطالعه آزمایشگاهی از ده دندان پره مولر با ریشه سالم استفاده شد. دندانها بین منبع اشعه X و گیرنده دیجیتالی CCD ثابت گردید. قبل و بعد از ایجاد ضایعات مصنوعی روی ریشه با فرزهای روند 5/0، 1، 2، 4 و 6 در دو مکان مجزا (فاسیال و یکی ازسطوح پروگزیمال) تصاویر دیجیتال مستقیم گرفته شد و با ساب ترکشن به وسیله فتوشاپ، تصاویر دیجیتال تفریقی به دست آمد. بررسی تصاویر توسط مشاهدهگرها انجام شد. سپس دقت، حساسیت و ویژگی دو روش محاسبه و با تست آماریChi-square تفاوتهای آماری در سطح اطمینان 05/0 بررسی شد.
حساسیت روش دیجیتال تفریقی در سطوح پروگزیمال 34/97% و در روش دیجیتال مستقیم 92/93% بود (16/0 p value =). شاخص حساسیت در سطوح فاسیال در روش دیجیتال تفریقی 98% و در روش دیجیتال مستقیم 6/92% به دست آمد (03/0p value =). شاخص ویژگی روش دیجیتال مستقیم برای سطح پروگزیمال 92/91% و در روش دیجیتال تفریقی 52/96% بود (08/0 p value =)؛ ولی در سطح فاسیال شاخص ویژگی در روش دیجیتال مستقیم و دیجیتال تفریقی به ترتیب 92/91% و 26/99% محاسبه گردید(002/0 =p value). در بررسی دقت، رادیوگرافی دیجیتال تفریقی از دقت بیشتری برای تشخیص ضایعات سطح فاسیال نسبت به روش دیجیتال مستقیم برخوردار بود(006/0 p value =).
رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات کوچک تحلیلی روی سطوح پروگزیمال و فاسیال دارای حساسیتی بالاتر از روش دیجیتال مستقیم می باشد ولی در مورد ضایعات بزرگ دارای حساسیتی مشابه می باشند.