بررسی تاثیر مواد پرکننده در ستون های بیوفیلتری بر سولفید هیدروژن هوا

سولفید هیدروژن گازی است بی رنگ، سمی و قابل اشتعال. این گاز هم به صورت طبیعی و هم مصنوعی در طبیعت یافت می شود که هر دو شکل باعث وارد شدن صدمه و خسارت به اکوسیستم و اموال می گردد. روش های سنتی حذف این گاز شامل حذف از طریق هوا دهی، ترکیب و اکسیداسیون است. در این مطالعه باتوجه به مزایای روش حذف بیولوژیکی، کارآیی روش بیوفیلتراسیون با بسترهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق، از 4 عدد ستون پلکسی گلاس که ارتفاع و قطر هرکدام به ترتیب 40 و 15 سانتی متر بود، استفاده گردید. هرکدام از ستون ها تا ارتفاع 5/27 سانتیمتر به ترتیب با بسترهای گوش ماهی، کمپوست و کربن فعال پر شدند. گاز تولیدی پس از اندازه گیری به ستون ها تزریق شد. خروجی گاز از هر ستون اندازه گیری گردید.
پس از پر شدن ستون ها با مواد پرکننده، به مدت 10 هفته با دبی ها و غلظت های مختلف گاز هیدروژن سولفوره مورد بهره برداری قرار گرفتند. پس از این که بسترها به حالت پایدار رسید، راندمان آن ها در حذف H2S اندازه گیری شد، بستر کربن فعال بیش ترین راندمان (100%) را داشته و بسترهای گوش ماهی و کمپوست به ترتیب با راندمان های 90-88 و 90-80 درصد، در مقام دوم و سوم اهمیت قرار گرفتند.
براساس نتایج به دست آمده، مشخص شد که سیستم بیولوژیکی با استفاده از باکتری تیوباسیلوس تیوپاروس راندمان قابل قبولی در حذف H2S نشان داده و محصولات تولیدی آن نیز آلودگی کم تری دارد. از طرفی، روش هایی که پیش تر مورد استفاده قرار می گرفته اند هزینه های بیش تری از روش های بیولوژیکی دارند. بنابراین باتوجه به موارد ذکر شده، استفاده از سیستم های بیولوژیکی سازگار با محیط زیست به منظور حذف آلاینده های گازی خروجی از صنایع توصیه می گردد