ژنتیک مولکولی، تشخیص، پیشگیری و ژن درمانی در سرطان پروستات: مقاله مروری

پروستات به شکل غده ای کوچک در زیر مثانه قرار داشته و بخش بالایی مجرای ادراری را دربر می گیرد. در کشورهای توسعه یافته سرطان پروستات دومین سرطان رایج (پس از سرطان پوست) و دومین سرطان مرگ آور (پس از سرطان ریه) در مردان است. چندین مطالعه تجمع خانوادگی از سرطان پروستات را نشان داده اند. دلیل اصلی برای این تجمع به ارث بردن ژن های درگیر است. سابقه ارثی سرطان پروستات عامل مهمی در ابتلا به این سرطان است. ژن گیرنده آندروژن نقش مهمی در بروز و پیشرفت سرطان پروستات دارد. همچنین ژن های AR، CYP17، SRD5A2، HSD3B1 و HSD3B2 در متابولیسم آندروژن و تکثیر سلولی در پروستات جایگاه ویژه ای دارند. برخی چندشکلی ها در این ژن ها با افزایش خطر سرطان پروستات همراه است. شماری از ژن ها که در پروستات بیان می شوند و عمدتا در ارتباط با تولید مایع منی هستند با سرطان پروستات هم در ارتباط می باشند. تغییرات اپی ژنتیک، به ویژه هیپرمتیلاسیون DNA در نواحی پروموتر نقش مهمی در کاهش بیان ژن های مهمی برای مراقبت و پیشگیری از بروز سرطان پروستات دارند. شماری از تغییرات مولکولی و ژنتیکی در سرطان پروستات مشاهده شده است. ژن های مهارکننده متاستاز هم در سرطان پروستات شناخته شده اند. در این مقاله مروری، با استفاده از ده ها منبع معتبر و جدید، تازه ترین یافته ها پیرامون ژنتیک مولکولی، پیشگیری و به ویژه ژن درمانی در سرطان پروستات ارایه شده است.