پلی مورفیسم ژن IL18 در بیماران دیابتی نوع I: یک مطالعه مورد- شاهدی

بیماری دیابت نوع I، یکی از بیماری های اتوایمیون به شمار می رود که بیشتر، جوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. عوامل متعدد ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیکی در بروز این بیماری مؤثر می باشند. اینترلوکین- 18 یک سایتوکاین قوی التهابی است که از طریق القاء تولید اینترفرون گاما نقش مؤثری در بروز پاسخ های ایمنی نوع Th1 دارد و نقش آن در بروز بیماری دیابت در موش NOD و بیماری دیابت نوع یک انسانی نشان داده شده است. هدف مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن کد کننده IL18 در نوکلئوتیدهای 137- و 607- و مقایسه آن در مبتلایان دیابت نوع I و افراد سالم است. در این مطالعه مورد- شاهدی 75 بیمار مبتلا به دیابت نوع I و 88 فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از استخراج DNA از سلول های خون محیطی پلی مورفیسم ژن کد کننده IL18 در موقعیت 137- و 607- به روش PCR-SSP بررسی شد. تجزیه و تحلیل داروها با نرم افزار SPSS ویراست 12 و آزمون 2χ با حدود اطمینان 95% انجام شد. 53% بیماران دیابتیک ژنوتیپ GG در موقعیت 137- را نشان دادند و شیوع ژنوتیپ CC در بیماران 16% بود که تفاوت قابل توجهی نسبت به افراد کنترل سالم داشت. در موقعیت 607- ژنوتیپ های AA، AC و CC در افراد دیابتیک تغییر آماری قابل توجهی نسبت به افراد طبیعی نشان نمی دهند.
فراوانی ژنوتیپ GG در موقعیت 137- و نیز ژنوتیپ CC در همین موقعیت در مبتلایان دیابت نوع I دارای اختلاف معنی داری نسبت به افراد سالم بود و دو آلل دارای نوکلئوتیدهای C و G با افزایش میزان بیان IL18 همراه بوده و در پاتوژنز بیماری نقش مهمی دارند.