علاقه مندی به تحصیل در رشته مامایی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی تهران

از ابتدایی ترین لوازم و مقتضیات یادگیری علاقه و رغبت به آموزش است. در واقع علاقه مرکب از انگیزش و کنجکاوی است و فرد برانگیخته برای دستیابی به آگاهی های بیش تر وکسب موفقیت پافشاری و ممارست بیش تری خواهد کرد. لذا علاقه مندی فراگیران نسبت به رشته تحصیلی شان از عوامل مهم پیشرفت برنامه های آموزشی و نهایتا بازدهی و مسئولیت پذیری آتی آنان می باشد و باید همواره به آن توجه کافی مبذول گردد. این مطالعه به منظور تعیین میزان علاقه مندی دانشجویان مامایی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران نسبت به رشته تحصیلی شان در سال 1385 صورت گرفت.
در این پژوهش توصیفی از روش نمونه گیری سرشماری استفاده شد و کلیه 260 دانشجوی کارشناسی پیوسته مامایی پذیرفته شده در یکی از 3 دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران که در ترم های اول تا هشتم مشغول به تحصیل بودند وارد مطالعه شدند. ابزارگردآوری داده ها پرسش نامه بود، که در دو بخش مشخصات دموگرافیک و عوامل مرتبط با سنجش میزان علاقه مندی طراحی گردید. جهت تعیین اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوی و برای پایایی آن از روش آزمون مجدد استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوار و ضریب هم بستگی اسپیرمن و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته نشان داد که میزان علاقه مندی دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی شان پایین با میانگین امتیاز 5/37% بود و اغلب آنان (8/80%) با علاقه اقدام به انتخاب رشته نکرده اند. مهم ترین عوامل مرتبط با گرایش دانشجویان نسبت به تحصیل در این رشته، مفید واقع شدن آن در تمام مراحل زندگی فردی و وجود تجربیات مهیج در حرفه مامایی بود. بین تحصیلات و شغل والدین، ترم تحصیلی و میزان علاقه مندی دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی شان ارتباطی دیده نشد.
با توجه به اینکه فراگیران از علاقه کافی برای تحصیل در این رشته برخوردار نبودند و تنها ماهیت شغلی این حرفه مورد توجه دانشجویان بود می توان این گونه قضاوت کرد که ایشان حرفه آینده خود را چندان مطابق با نیازها و انتظارات شان ارزیابی نکرده و بدیهی است که عواقب سوء ناشی از این مسئله متوجه نظام آموزش مامایی و سیستم سلامت کشور خواهد بود. لذا متصدیان این گروه آموزشی باید با شناخت معضلاتی که منجر به عدم رغبت دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی شان می شود و با ارایه راه کارهای موثر برای حل آن ها موجبات ارتقاء آموزش، علاقه مندی و بازدهی آن ها را فراهم آورند. هم چنین لزوم تجدید نظر در نحوه جذب دانشجو مطابق با نیازهای فردی و اجتماعی و در جهت حفظ منزلت افراد و مشاغل جهت جلوگیری از به هدر رفتن سرمایه های مادی و معنوی فرد و جامعه اساسی است.