مقایسه دو روش بیهوشی با تیوپنتال سدیم و کتامین در بیماران تحت درمان با تشنج درمانی الکتریکی

دارو در بیهوشی مورد استفاده در تشنج درمانی الکتریکی (ECT) همراه با معایبی از جمله درد و تورم در محل تزریق، کوتاه بودن مدت تشنج، انقباض زودرس بطنی و برادیکاردی سینوسی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کتامین با تیوپنتال سدیم از نظر طول مدت تشنج، تغییرات همودینامیکی و مدت زمان ریکاوری در بیماران تحت ECT انجام شد. این کارآزمایی بالینی دوسویه کور در مرکز پزشکی نور اصفهان بر روی 16 بیمار کاندیدای ECT انجام شد. در یک جلسه ECT از داروی کتامین به میزان mg/kg 1 به همراه میدازولام (گروه K) و در جلسه دوم از داروی تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg5/2 (گروه T) استفاده گردید (نیمی از بیماران در جلسه اول تیوپنتال و نیم دیگر کتامین دریافت کردند). طول مدت تشنج بر اساس مانیتورینگ الکتروانسفالوگرام (EEG)، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و تعداد ضربان نبض در دقیقه بیمار قبل از مداخله، بلافاصله و 3، 5،10 و 15 دقیقه بعد از ECT و همچنین فاصله زمانی بین انجام ECT و هوشیاری مجدد تعیین و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج، مک نمار، ویلکاکسون و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین سنی و وزنی بیماران به ترتیب 83/10±81/30 سال و 94/10±72/61 کیلوگرم بود. میانگین مدت زمان تشنج در گروه تیوپنتال سدیم 8/5±3/26 ثانیه و در گروه کتامین 4/6±4/32 ثانیه بود (001/0P<). میانگین فاصله زمانی بین ECT و هوشیاری در گروه تیوپنتال سدیم وکتامین به ترتیب 3/1±4/5 و 5/2±5/7 دقیقه بود (01/0P<). در بیماران گروه کتامین، فشار خون سیستولیک در زمان های صفر، 3 و 5 دقیقه بعد از ECT به طور معنی داری از بیماران گروه تیوپنتال سدیم بالاتر بود (05/0P<). کتامین جهت بیهوشی برای ECT می تواند باعث افزایش زمان تشنج، بالا رفتن فشار خون و نبض بعد از بیهوشی شود. همچنین زمان ریکاوری با استفاده از کتامین افزایش می یابد بنابراین کتامین ممکن است جهت بیهوشی در بیماران سایکولوژیک مقاوم به ECT مناسب باشد.