فاشیوتومی در له شدگی در حادثه زلزله بم و پیگیری دو ساله بیماران

در ساعت 5:30 صبح روز پنجم دی ماه سال 1382 (26 دسامبر 2003) زلزله ای هولناک با قدرت 7/5 در مقیاس ریشتر در جنوب کرمان، در شهرستان بم روی داد که حدود 80 هزار کشته و زخمی برجای گذاشت. بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان به عنوان یکی از مراکز ارجاع مصدومان این حادثه پذیرای حدود 255 بیمار بود که از این تعداد 20 نفر به علت صدمات نسج نرم در اندام های تحتانی و فوقانی تحت عمل فاشیوتومی اندام قرار گرفتند. این بیماران از نظر وضعیت عمومی و شرایط بالینی، وضعیت مدیکال بررسی شدند. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوارض و سرانجام اندام در بیماران فاشیوتومی شده می باشد. از 255 بیمار زلزله زده ای که به بیمارستان الزهرا (س) ارجاع داده شدند، در 20 بیمار مبتلا به Crush Syndrome در 26 اندام فاشیوتومی انجام شد و این بیماران در طی مدت 24 ماه تحت پیگیری مناسب قرار گرفتند. در این بیماران اندام ها در دراز مدت از نظر عملکرد حسی و حرکتی و دامنه حرکات مفصلی بررسی شدند. کلیه بیماران مورد مطالعه بعد از 24 ماه از حادثه قادر به راه رفتن در اندام گرفتار در حد قابل قبول بودند. در 7 بیمار (11 اندام) حس اندام ها به صورت هیپوستزی یا هیپرستزی بازگشت کامل داشته است و بقیه بیماران حس اندام در حد قابل قبول و نسبی برگشت داشت و تنها در یک بیمار به علت دبریدمان رادیکال تنها حس عصب صافن وجود داشت. انجام فاشیوتومی در اندام های دچار Crush Syndrome نه تنها عوارض خطرناکی برای بیمار ندارد بلکه در نگهداری عضو و حتی ایجاد عملکرد اندام در حد قابل قبول کمک کننده می باشد. این بیماران نیاز به توجه و پیگیری و حمایت بعد از عمل و عمل جراحی ترمیمی و اصلاحی اندام و استفاده از ارتوزهای مناسب جهت بهبود عملکرد عضو دارند. در نهایت با توجه به نحوه تفکر در کشور ما که از نظر بهداشت روانی فرد و جامعه، قطع عضو باعث عواقب جبران ناپذیر می شود، نجات اندام را باید به عنوان یک اقدام مهم درمانی حمایتی برای بیماران Crush Injury در نظر داشت.